Ósiðlegt fólk og afspyrnuleiðinlegt

Ósiðlegt fólk alþingismenn, en einkum þó og sér í lagi afspyrnuleiðinlegt. Leiðinlegur þingmaður er vondur þingmaður, honum eru allar bjargir bannaðar innan veggja þinghússins. Sextíu og þrír hundleiðinlegir þingmenn er óviðunandi plága. Hvað er gert þegar búfjársjúkdómur hefir eitrað fjárhúsið? Jú, það er farið með ólyfjan í fjárhúsið og henni spreyjað í hólf og gólf og út í horn og upp í rjáfur og ekki látið staðar numið fyrr en búið er að útrýma plágunni, en þá er hægt að bjóða ærnar og hrútana velkomin í skemmtilega og heilnæma vistarveru. 

Nú er ég ekki trúaður á að hægt sé að útrýma leiðindaplágunni á Alþingi með því að úða skordýraeitri eða baktéríueyðandi efnum út í hvurt horn eða strá rottueitri um öll gólf; endemin sem þar eru fyrir eru ónæm fyrir þessháttar traktéríngum. Vandamálið er nefnilega þess eðlis, að á það bíta aungin vopn, leiknum er lokið, hann tapaður og við það verðum við að una. Því miður, þér að segja.

Ófélegt dæmi um leiðinlega alþingismenn eru endemin sem náðust á upptöku í klaustrinu. Þarna sátu þau sex eins og átjánbarna feður úr álfheimum og ruddu út úr sér fúkyrðum og klámi og hlógu svo undir tók að eigin heimsku, sem þau héldu víst að væru háhúmorísk gamanmál. Þá er þingflokkur VG aunginn aukvisi í stórleiðindum; skipaður ævintýralega hvimleiðum einstaklingum og svo óheiðarlegum í allri sinni grenjandi skinhelgi, að ekki er nokkur möguleiki að sjá neitt fyndið eða broslegt við þann harmleik. Það verður ærið verkefni fyrir þjóðina að kjósa sér skemmtilegri þingmenn, því þegar framboðslistar eru skipaðir koma allir leiðinlegustu lukkuriddarar landsins á harðaspretti og troða sér í öll sætin. 

Verði að meta sannleiksgildi ummælanna