Leiðindadraugurinn í Svörtuloftum við Kalkofnsveg hótar fátæklingum eilífri útskúfun

Það er lítið gaman að sitja undir fúllífiskenndum hótunum frá leiðinlegasta manni landsins. Í eina tíð þóttist leiðindadurgurinn Mási vera ógurlega róttækur sósíalisti, ég held bara kommúnisti, en sökum eðlislægra leiðinda og húmörsleysis gat hann ekki leikið róttækling nema í einn eða tvo mánuði, en þá urðum við svo lánsöm að þessi sérkennilegi sósíalist hreinlega andaðist inn í Seðlabankann, kapítalismann; og aunginn syrgði þótt piltur hyrfa á svo farsælan hatt inn í Svörtuloft Mammóns.

Um þessar mundir kvað vera vel-reimt í Svörtuloftum og leiðindadraugurinn með dólgslæti og hótar fátæku fólki vaxtahækkunum í stórum stíl, eignaupptöku, uppboðum og eilífri útskúfun, ef það heldur ekki kjafti og lætur ómennin sem halda um kjarasamningamál þess skrifa undir hraksmánarlega fátæktarsamninga við arðræningjastóðið. En Mási hinn lítt skemmtilegi er mikill vinur arðræningjanna og gerir allt sem þeir segja honum að gera, að sama skapi tekur hann fyrir nefið sitt fína ef verkalýðshræðu ber fyrir augu hans.

Haldiði það sé densilegur andskoti að sjá leiðindadrauginn úr Svörtuloftum við Kalkofnsveg sitja til borð sem þorparanum Indriða Handreði. Og vissulega hefir sést á eftir Másanum hverfa inn um útidyrnar að heimili frú Ingveldar og Kolbeins, og koma þaðan út aftur í lágréttu ástandi á börum, sem frændur hans, Indriði Handreður, Brynjar Vondalygt, Óli a. Apaköttur og Kolbeinn Kolbeinsson halda undir. Enda hvílir sú ábyrgð á þeim að skila seðlabankastjóra heim til sín í heilu lagi, þrátt fyrir að hann líti út fyrir að vera úr heimi hallur af öfgafullum ofurleiðindum.

Segir „hótanir“ ekki koma á óvart