Bíddu við með Geirmundi Valtýrssyni og lífsreynsla Jóns Vínanda

Þetta undursamlega atvik minnir mig á kviðlinginn ,,Bíddu við" sem hann Geirmundur okkar hérna Valtýrsson öskraðið yfir land og lýð um árið. Konan í Breiðholtinu mæti af munni fram til mannsins. ,,Bíddu við" og svo vissi maðurinn ekki fyrri til en hann var fallinn í ræningjahöndur, og það voru varla kvenmannshöndur. Og þegar stúlkan brá dúklagningahnífnum að hálsi honum talsi hann úti um sig af afhenti myndavélina.

Sona kom líka fyrir hann Jón eitinn Vínanda. Hann var að krafla sig heim til sín, augafullur, þegar byrst kérlíngarödd, rám og váleg, orgaði til hans: Kondu hérna Jón Vínandi og það strax! Jón hugðist vera sniðurgur og þóttist ekki hafa heyrt röddina. En þá var allt í einu rifið í bakhlutann á honum og hann dreginn eins og hundur á skotti bak við heydrýli nokkuð er hróflað hafði verið þar upp. Og þarna í náttmyrkrinu og súldarnepjunni var Jón kynsmánaður á siðferðislausan hátt og það svo rækilega, að hann ætlaði aldrei að finna buxurnar sínar aftur í þessu ógurlega myrkri. Nærbuxurnar fann hann aldrei, en sá þó af og til nærbuxur á snúru við hús í þorpinu sem svipaði til hinna horfnu nærbuxna. Hann hafði lengi konuna í því húsi grunaða um græsku og hafa unnið gegn sér í kynferðislegum málefnum.

Ekki var skárra þegar Jón eitinn Vínandi hrökk upp um miðja nótt við að einhver ókennileg og ókunn rödd talaði til hans og sagði: ,,Ef þú andskotast ekki til að reisa tjald þitt undir hérbérgisglugg mínum um næstu verslunarmannahelgi keyri ég ísöxina í hausinn á þér. Á fimmtudagskveldi fyrir verslunarmannahelgi gjörði Jón tjaldbúð sína inni á lóð undir glugga hvar inn bjó kvendi, sem aunginn vissi til að verðið hefði við karlmann kennd, fyrr eða síðar. Þessa verslunarmannahelgi gjörðist heldur ekkert í lífi Jóns, hann fékk sér afrétting á morgnanna og pissaði út um tjaldskörina og var dauður um hádegi og var dauður fram yfir kveldmatartíð, en þá reis hann upp á afturlappirnar og gól út um tjaldið, en kvenmaðurinn innan við gluggið var alla þá helgi störf af hræðslu, því hún óttaðist að skepnan í tjaldinu mundi þá og þegar brjóta sér leið inn um gluggann og láta verkin tala við hennar óskerta meydóm.

Hótaði að skera mann á háls