Hættulegur leikur með álft

Ætli sé ekki best þeir vari sig á þessu, þeir þarna í Húsdýragarðinum. Þeir vita ekki að álftir er með hrottafengnustu og hryllilegustu óargardýrum sem lifa á jörðinni og í alheiminum öllum. Þessi andstyggilegu kvikindi hafa ekki látið sig muna um að myrða börn, lömb, kindur, hunda og fullorðið fólk hér á landi. Svo þegar einn af þessum vörgum hefir étið áldós, svo óþrif stöfuðu af, þá er rokið upp til handa og fóta og illfyglinu bjargað og því komið fyrir næstum í betri stofunni hjá fólki.

Og ekki er annað að sjá en vofeiflegra tíðenda sé bráðlega að vænta úr Húsdýragarðinum, því fram kemur í fréttini að álftarfjandinn sé ,,farin að líta í kringum sig." En það merkir á mannamáli að hún sé byrjuð að sigta út hvernig hún geti framið hryðjuverk á staðnum og hvaða starfsmenn hún eigi að ráðast á. Það besta í stöðunni, úr því sem komið er, er á Óláfur Níelsen taka á sig rögg og setji rembihnút á hálsinn á villudýrinu og hendi því í gömlu þvottalaugina, en þar verður hún fullsoðin um miðja næstu viku.

Einhvers staðar má finna á prenti dálitla sögu af álftarandskotanum sem hafði hreiðrað um sig í hólma á fallegu vatni. Bóndinn kom þar að og sigaði hundi sínum á álftina, en álftin reigði fram hálsinn og hvæsti ógéðslega framan í hundinn, sem grotnaði samstundis niður undan álftareitrinu sem kvikindið spúði út úr sér. Á Austfjörðum gerðist það dag einn fyrir hundrað og fimmtíu árum, að álft kom auga á hóp barna sem var að leika sér á sléttri grund. Skipti aungvum togum, að álftin steypti sér niður í barnahópinn og rotaði þau öll með vængjum sínum. Á Vestfjörðum kom álft aftan að húfreyju nokkurri, það var snemma á síðustu öld, og myrti hann umsvifalaust. Húsfreyjan hafði setið á hestasteini á hlaðinu og verið að fá sér í nefið. Í þá daga tóku konur tóbak í nefið, ólíkt sem nú tíðkast þegar konur vilja bara kókóín upp í andskotans nasaborurnar á sér. 

Unir sér vel í Húsdýragarðinum

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 5.3.2019 kl. 14:32]

Á ég þá ekki að fá mér byssuleyfi og hafa jafnan skammbyssu við hönd þegar ég er á ferðalagi gangandi eða hjólandi?

Á þrettán þúsund kílómetra ferðalögum á vespuvélhjólinu Honda PCX 125cc er eini áreksturinn sem ég hef lent í, við fljúgandi álft í fetshæð, sem kom skyndilega í veg fyrir hjólið þegar ég var að koma út af brú í Álftafirðinum. 

Húm kom úr hvarfi við brúarstöpulinn og ætlaði að skjótast lágt yfir veginn í átt að álftahópi sem var fyrir neðan brúna nær fjðruborðinu. Þar hvarf hún haltrandi inni í hópinn. 

Hefði ég ekki átt að fara af baki og elta þennan grimma skaðvald, sem gert hafði lífshættulega árás á mig?

[Jóhannes Ragnarsson, 5.3.2019 kl. 20:21]

Það er að minnsta kosti áríðandi að fara að öllu með gát á slóðum illfygla.