Hafin er vinna við straumhvarfakróníkuna ,,Stuna klámsins"

Um það hefir verið rætt hvort samræður sexmenninganna á Klaustri, þegar þeir vóru að leggja drög að Kláusturbandalaginu, hafi ekki á köflum verið ,,stund klámsins", og af þeim sökum væru félagarnir sex verðlaunaverðir. Já, sannlega fór fram mikil pervertation á Klaustri, og fjarstaddir aðíljar gjörðir hlálegir með þaulhugsuðum athugasemdum, sem vörðuðu tíkur og klessur og eflaust margt fleira athyglisvert.

Nú, klám á Íslandi hefir gegnum aldirnar verið fjarska fjölskrúðugt, en enda hvíslast það í fjölmarga straum og stefnur, svo sem afmorskvæði, sóðalig kynlífsvers, dólgaklám sjóara og elhússhroða húsmæðra osfrv. Frú Ingveldur hefir haldi fram, að væri einhver klámhundur og aumingi sé það Indriði Handreður, svo lúmskur og ísmeygilegur sem hann er. Til marks um óþverraskap Handreðs, segir frú Ingveldur, að mannóhræsið láti varla prenthæft orð út úr sér og klæmist í sífellu á meintu ofsalauslæti konu sinnar, Máríu Borgargagns, og segi andstyggilegar athafnasugur af henni hvunær sem hann komi því við.

En nú hafa þær stöllur, frú Ingveldur og Máría Borgargagn, sest niður og farnar að rita frumdrög að straumhvarfakróníkunni, sem gengur undir nafninu ,,Stuna klámsins", og margir bíða eftir í ofvæni að komi út. Í ,,Stunu klámsins" verður að minnsta kosti ein kafli helgaður vígslu Klaustubandalagsins, sem góðu heilli náðist á upptöku. Þá verður vikið að tilurð vísunnar ,,Pupu mín er loðin og laung", en Bogargagnið orkti þann kveðling er hún leit yfir farinn veg á fimmtugsafmílí sínu. Einnir mun frú Ingveldur leggja til langan kafla um öfuguggahátt á víðum grundvelli þar sem Kolbeinn maður hennar verður í brennidepli sem einkar ókræsilegt tilfelli um útlifaðan graðvesaling. ,,Stunu klámsins" mun svo ljóka með lærðri rigerð um lesbískar ástir karlmanna á löngum nóttum.  

Stund klámsins verðlaunuð