Innanhúss pornópiss í Danmörku

Og tekur þátt í þætti um samræði; sona einhverskonar pornópiss innanhúss. Já. Mikill heiður fyrir íslenska telpu að fá að vera með í sonalöguðu í Danmörku, sjálfu móðurlandi samræðisins. Ég héld maður muni eftir hvurnig það hagar sér í þar í Danmörku. Einn helvískur daninn plataði einn okkar með sér í heimahús og lofaði kvefólki og áfengi. Jú jú, kvensniptirnar vóru heima og vínandinn. Ekki var langu tími liðinn af þessari veislu þegar gestgjafinn, strákhelvítiskvikindi um tvítugt, brá sér inn í herbergi og kom að vörmu spori aftur með tveíhleypta haglabyssu og hótaði og skjóta minn mann í tættlur fyrir að hafa, ásamt öðrum Íslendingum, afvegaleitt danskar telpur og haft af þeim gögn öll og gæði, sem dönskum krlum væri einum ætluð. Það var ekki annað í stöðunni fyrir vin okkar en að hafa sig á loft og stökkva í einu stökki út úr íbúðinni og niður stigann og út á stétt. Þetta tókst honum, sem betur fer, en skotið úr haglaranum dreifist um stigaganginn og hávaðinn var óhuggulegur.

Þá var ekki lítið bragð að þegar tveir danskir kómu þjótandi á mótorhjóli niður bryggjuna með heilmiklu fasi. Þeir horfðu illum augum upp í brúarglugga skips okkar og voru til alls líklegir. Gvöndur endemislausi, sem hafði daginn áður keypt sér loftriffil, fékk nú gullið tækifæri til að reyna gripin og hann hafði hraðar höndur og skaut á eftir mótorhjólaberserkjunum og hæfði þann er sat aftar á hjólinu í annan þjóhnappinn. Þá varð eins og stygg hefði komið að piltunum, því þeir fóru að baða út hödnum og fótum, en hjólið á fullri ferð. Þessu lauk með að djöflar veltu um mótorhjólinum og kútveltust eftir bryggjunni eins og hálftunnur.

Já, vinir mínir, það gjörðist margt æsilegt hjá okkur íslensku síldardrengjunum á Jótlandi í Danmörku fyrir hart nær hálfri öld. Eitt sinn tók ein af þessum knáu skipverjum á einum ágætum íslenskum síldardalli sig til og hreinsuðu út af Hirtshalskránni; borð, stólar og Danir komu fljúgandi eins og kómetur út um glugga ölstöfunnar. Síðastu kom vertinn út um gluggið í rifinn skyrtu og blóðhruflaður í framan. Einu eða tveimur árum síðar sparkaði Þorgarður skipstjóri feykn fast í afturendann á þjónustukonu með fullan bakka af ölföngum, ætlaðar gestum. Það komst mikið flug á konugarminn eftir sparkið og niðurtúinn og fallið harkalegt; það fóru borð um koll og gestir stukkur æfir af íllsku í allar áttir, bölvuðu konunni og spökuðu í hana hvar hún lá ósjálfbjarga innan um brotnar flöskur, glös og öskubakka. En henni hefði verið nær að vera kurteis við stórkapteininn Þorgarð Þorgarðsson og afgreiða hann um öl í stað þess að hreyta í hann ónotum og segja honum í verri staðinn. Það var líka á Hirtshalskránni sem E.B. Sigurðsson sló Sviftinginn yfir borðið fyrir rakin dónaskap og óháttvísi, svo hann kastaðist eins og skotin kráka út í horn og lá þar nokkra stund hágrátandi og hljóðin voru eins og í hvolpi sem hefir verið stigið ofna á skottið á.   

Sara Rún í dönskum „samfaraþætti“