Kvenfyrirlitnig og kvenhatur ræður för í móðursýkiskastinu gegn frú Andersen

Auðvitað hefir frú Andersen lög að mæla, hún talar alltaf í lögum og reglugerðum, þegar hún fullyrðir að gjörvöll ríkisstjórnin stðyðji hana í bráð og lengd og allir þingmenn stjórnarflokkana. Það er heldur ekki nema vona, að frú Andersen sé full af skúffelsi í dag eftir að einhver ekkisins ,,mannréttindindadómstóll" úti í ESB skvetti úr launsátri úr fullri fötu af skólpi framan í hana. En sem betur fer þá á Sjálfstæðisflokkurinn allt og hann má allt og hans lög eru mun rétthærri en önnur lög. Semsagt gott, eins og maðurinn sagði.

Eins og við mátti búast, hljóp undirmálið, þ.e. ráðvilltu stjórnarandstöðu búrtíkurnar geltandi út um víðan völl, glefsandi og bítandi, þó tannlausar séu. Frú Andersen munar lítið um að stínga á vindbelgi kratagarmana og þeir munu lyppast niður í skítahrúgur eins og venjulega; ekki þarf heldur að eyða mörgum skotum á Píratana, því þeir eru innlyksa og bjargarlausir í sínu hliðarsjálfi. Fokkur Fólis er dautt fyrirbrigði og Miðflokkurinn og Viðreisn eru bófaflokkar í siðferðilegu og hagnaðrlegu bandalagi með Sjálfstæðisflokknum. Að lokum læðist að öllu hugsandi og heilbrigðu og umfram allt sanngjörnu fólki, að djöfulskapurinn út í frú Andersen stafi af kvenfyrirlitningu og kvenhatri á hæsta stigi og fáránlegum skorti á fémínísma.

Svo sem sjá má hér að ofan er ekki beinlínis geðugt um að lítast í stjórnkerfi Íslands í dag; það er ekki allt í hers höndum, það er allt í bófa höndum, auðvalds, arðræningja og fanta. Við slíkar kringumstæðum er frú Andersen saklaus eins og spörfugl, Sjálfstæðisflokkurinn eðlileg hrygglengja þjóðarlíkamans, en hinir flokarnir þjóna svo hlutverki misillvígra æxla á heimbrigðum Sjálfstæðisbúknum. Það er sem sé allt í góðu, frú Andersen þarf ekki að segja af sér, enda hefir hún ekkert gert af sér, Kata stutta getur í ró og næði einbeitt sér að því að smæla faman í Bjarnaben og Álfheiði Ingadóttur og gamla Framsóknarmaddaman mun halda áfram að liggja geggjuð og ofurölfi í flatsæng sinni í Framsóknarfjósinu, fullkomlega hamingjusöm með framgang mála og frú Andersen. 

Niðurstaðan óvænt og fordæmalaus