Nú keyrir kvenhatrið og fúlmennskan um þverbak

Þetta er aldeilis þrifalegt, eða hitt þá heldur. Að aumir kallpúngar geti lagst á einn bjargarlausan kvenmann í reykfylltu bakherbergi og neytt hana til að segja af sér, hætta í vinnunni með skít og skömm og skakklappast atvinnulaus og vinalaus heim til sín. Aðvitað sáu kallaskrattarnir sér leik á borði og ráku frú Andersen til að einhver þeirra gæti sest í stólinn hennar og fénýtt hann sér til frægðar og frama. Og kvenhatrið og kvenfyrirlitningin sem í þessum voðaverknaði felst er svo svívirðilegt, að það jafnast á við að taka hæfan umsækjenda um dómarastöðu og henda hönum í ruslið og setja óhæfan flokksgæðing í staðinn.

En frú Andersen er kræfur karl og hraustur og þvaðraði um sviðið út og austur á helvískum blaðamannafundinum. Og hún snöri með glæsibrag á Flokkseigendafélag gluggaskrautsins og tarfana í Framsóknarfjósinu, með því að drepa málinu á dreif, út og suður, og síðast kom í ljós að hún sagði alls ekki af sér, sté bara aðeins til hliðar sona eins og stundarkorn, og eymingjarnir í stójórnarandstöðunni gripu í tómt í sambandi við vantrauststillögu. Raunar minnir bardagi frú Andersen á Brján nokkurn, eða hvað hann nú hét, sem féll en hélt þó velli.

Líklega tekur verðandi erkiengill Engeyinga, Bjarniben, við dómsmálaráðuneytinu því dómsmálaráuneytið er samgróið Sjálfstæðisflokknum, Valhöllu og Heimdalli og sennilega líka landsmálafélaginu Fáfni. Eða hann plantar einhverju kallrassgati í stólinn til að passa hann fyrir Flokkinn. Hvört heldur verði ofan á, þá er ráðuneytinu hyggilega ráðstafað og af miklu mannviti. Að lokum verður gluggaskrautinu með laungutaung á lofti komið fyrir í gluggakistu ráðuneytisins. So so verður allt kyrrt um hríð, dómaraskandallinn og djöfuls ESB-dómarakvikindin gleymast, og áður en varir verður frú Andersen orðin ráðherra aftur, eða Sendiherra eða forstjóri einhverrar menningar- og mannréttindastofnunar í New Yorku. 

Bjarni telur tvo kosti í stöðunni