Þó hann sé af fílaættinni er hann ekki bleikur heldur grábrúnn

Þó svo að Sigmundur Davíð sé af fílaættinni er hann ekki bleikur, heldur grábrúnn og það skröltir í honum eins og öxulbrotinni kerru. Og þó að hann og nokkrar aðrar valinkunnar fyllibyttur hafi orðið æði stórtenntar í munnsöfnuði í klaustrinu, skulum vér ekki gleyma því að í meðal þerra var kona sem skellhló og dillaði sér þegar strákarnir tóku sem stærst upp í sig (eða var þetta máske kallfjandi í dulargefi konu?).

En hvernig ætli talsmátinn sé þegar efrimillistéttarkéllíngar og yfirstéttarkrelingar eru á fylliríi? Á einhver að trúa því að þessháttar fénaður tali hvorki um karla né konur nema í hávingjarnlegum stíl, án allra niðrandi athugasemda? Eða eru sona efrimillistéttar- og yfirstéttarfraukur af annarri dýrategund en drykkfelldir þingmenn Klausturbandalagsins? Og þegar (ekki ef) þessar kellur láta eftir sér að spjalla um einhverja fjarstadda karla á lostafullan og klámfenginn hátt er það þá ofbeldi? 

Ekki hefir nokkrum manni, eða konu, hugkvæmst að bera obeldi upp á frú Ingveldi þótt hún hafi í ræðu og riti talað um Kolbein eiginmann sinn Kolbeinsson sem lítilfjörlegan skrokk og ófæran til að gagnast hraustum kvenmanni í rúminu; hún hefir einnig farið ómjúkum orðum um laungraða bögubósa á boð við Brynjar Vondulykt og Indriða Handreð, hún lét sig meira að segja hafa að kalla Vondulyktina ,,helvítis girndarklessu, sem væri vitlausari en Andskotinn." Þetta sagði frú Ingveldur í Háskólabíói á hátíðarráðstefnu kvenkyns sjálfstæðismanna, og það var klappað fyrir þessu so eftir var tekið. En að kalla Sigmund Davíð og hans vösku brennivínssveit að klaustrinu ,,bleikan fíl" væri glæpsamlegt ef það væri sagt af fullum kalldjöfli um háborgaralega, falska og ísmeygilega háborgarapíu, eða gípu, en af því það var nú bara ilmvatnsmaríneruð borgaraskrukka sem lét athuga semdina út úr sér tels það falleg umræða og nauðsynleg.

Klaustursmálið „bleiki fíllinn“