Ögfgafullur ólifnaður fullorðinna og barna uppi á Höfða

Hvur andskotinn er þetta? Getur þetta fólk ekki étið heima hjá sér eins og venjulegt fólk? Þarf það að hlaupa upp á Höfða eins og einhverjir melrakkar bara til að éta eitthvert helvítis gums í kjaftinn á sér? So er búið að boða bruggara, brennivínsgerðarmann, til að pranga áfengi inn á ógæfufólkið sem kemur upp á Höfðann í sínum alkunna skorti á sjáfsstjórn. Þetta blessað fólk kann ekki fótum sínum forráð og klifrar upp á fjall, því Höfðinn er auðvitað fjall, annars væri hann aunginn höfði, og étur þar einhverja ólyfjan ofan í sig og þambar með því brugg og verður fárveikt og er borið burt, allt út atað í mennsku taði, þunnu.

Í fréttatíma var sýnt frá þessum róttæka og öfgafulla höfðaólifnaði, og það var ljótt að sjá. Auðvitað lak slepjan niður úr munnvikunum á velsingunum, sem þar ráfuðu um eins og höfuðsóttarrollur. Vitaskuld var allt fólkið orðið blindfullt, þá sjónvarpsmenn bar að garði, og börnin líka. Frú nokkur, sem að öllu eðlilegu hefði átt að vera virðuleg og ganga um gólf með reisn, vafraði um með háflugt, fljótandi augu og sársaukagrett á trýninu og einhver óhugguleg leðja lak í sífellu út úr öðru munnvikinu, auk þess sem auðsætt var að konan var þegar búin að gera í sig.

Og blessuð börnin, blessuð börnin! Ef þetta djöfullega höfðasvall er ekki barnaverndarmál þá er allt leyfilegt í henni veröld. Ekki var annað að sjá en að börnin, alveg niður úr öllum aldri, höfðu komist í bruggið, því þau vóru strax orðin eins og göturónar til augnanna og slöguðu um með háreysti, blóti, heitinum og kúrum yfirlýsingum, sem augafullir sjóarar í erlendri mellusjoppu væru fullsæmdir af. Og áður en myndskeiðinu lauk í fréttatímanum hafði telpa, líklega ekki mikið eldri en sjö ára lokið sér af við að æla á fjörgamlan mann í hjólastól. Hvað sá gamli var að gera þarna var ekki gert heyrinkunnugt og ekki var heldur sagt frá því í fréttinni hvort karlinn þurfi að nota hjólastól dags daglega sökum hrumleika og fötlunar, eða hvort helvískur var orðin svo fullur af landabrugginu að ekki var annars úrkosta en að fleyja honum í hjólastólinn og transporta með hann um höfðann. 

Allt að smella í Mathöllinni