Súperbabtistinn úr Framsóknarfjósinu þarf ekki að hafa áhyggjur

Að sjálfsögðu er hárrétt hjá manninum að búa sig undir það versta, hvernig sem hann annars fer að því. En hann má jafnframt hugga sig við að ástandið getur aldrei orðið verra en daginn sem upp komst um svínsleg drykkjulæti stórvin hans, Sigmundar Davíðs og hans kammerata að Klaustri. Með það í huga getur þessi Jóhannes últrababtisti farið rólegur að sofa í andskotann á sér, eins og Sæli kapteinn var vanur að segja við okkur strákana þegar við áttum að skríða til kojs til að hvíla okkur fyrir næstu átök, en þeirra var yfirleitt skammt að bíða.

Að öðru leyti er þjóðin orðin leið á þessum jakkafatasveini úr Framsóknarfjósinu gömlu Maddömunnar og vill helst ekki heyra hann né sjá meir við gaspuriðju í sjónvarpinu og útvarpinu. Líklega væri ráð að einhver góðgjarn maður með sambönd útvegaði honum pláss á rækjubáti í Svartahafinu, eða látlausum starfa á hrísgrjónaekru á Tælandi. Ekki væri lakara ef tækist að koma Klausturbandalaginu öllu með honum á rækjubátinn eða hrísgrjónaakurinn. En að Jóhannes súperbabtisti Framsóknarmaddömunnar og klausturraftanna sé að tala um WOW flugfélagið, eins og honum komi það eitthvað við, er kjánalegt, bjánalegt og gránalegt, og sannarlega mál að þessháttar dáraskap linni.

Af gömlu Framsóknarmaddömunni er það helst að frétta, að nýverið tók hún upp á að brúka kannabis með ákavítinu sínu. Lengi, lengi vildi hún ekkert með kannabisgums hafa að gera og hótaði mönnum lögreglu ef þeir minntust á það efni. En eftir að farið var að rækta kannabisið hérlendis skipti sú gamala um skoðum og dró fram gömlu pípuna sína, sem hún hafði aldreigi reykt annað í en Prince Albert. Nú segja húskarlar og griðkonurnar í Framsóknarfjósinu, að ekki sé líft fyrir kérlíngarborunni eftir hún fór að totta marihúana með ákavítisdrykkjunni; hún reki upp, fyrirvaralaust og upp úr eins manns hljóði, þvílíkar grénjandi og ískrandi hláturrokur að allir séu orðnir bilaðir á taugum af að fá uppdópuð óhljóðin úr kverkunum á kellíngarræxninu eins og brotsjói yfir sig þegar minnst varir. Eru meira að segja gætnustu og grandvörustu þegnar Framsóknafjóssins farnir að tala sín í millum í fullri alvöru um að taka skepnuna og hengja hana, annaðhvört í hlöðunni elligar í sperru yfir Fjósflórnum. 

 

„Búum okkur undir hið versta“