Þegar illu börnin í sveitinni tóku sig saman

Ætli lögmanni klausturrokkanna víðfrægu hafi gaman af að spila með þessa sérkennilegu umbjóðendur sína? Það hlýtur eiginlega að vera; að öðrum kosti væri hann búinn að reka þá eins og hvur önnur óþrif af höndum sér. Og að þessi angurgapasamkoma eigi að heita þingflokkur á Alþingi samkvæmt löggildum pappírum er svo oboðslega hlægilegt að stappar nærri alvarlegri geðveiki eða afburða fáráðslingshætti.

Svo heimta þessi kúnstugu eðjót, að allskyns embætti rannsaki Báru uppljósrara hátt og lágt, meðal annars hafa ræxnin í hyggju að krefja lögregluna um að rannsaka og fullnaðarskrá um nærbuxnaeign Báru,útlit þeirra og notkun, því endemin telja að slík rannsókn kunni að varpa ljósi á hvurjir gerðu Báru út til að fremja óhæfuverk sitt á þeim á Klaustri.

Æ, þá var nú skárra þegar þegar illu börnin í sveitinn tóku sig saman gegn illræmdum bónda sem þar bjó og kukkuðu á hvurjum degi í heyskapartíðinni í nýhirta töðuna í hlöðunni. Þegar hann svo tók kýrnar á gjöf um haustið hóf hann þegar að bera í þær heyið, þrungið mannakukkseitri. Kýrnar brugðust illa við gjöfinni og bauluðu íllskulega og nytin úr þeim hrapaði niður í andskotann ekki neitt. Bóndinn varð mjög reiður og þar eð hann var ómenni spakaði hann í kýrnar og barði þær með mjólkurfötunni. Loks fengu kýrnar nóg og einn daginn rifu þær sig lausar af básunum og stönguðu bónda sinn í kássu, en hann kom aungvum vörnum við. Það var víst ógeðslegt verk fyrir þá er að komu að tína ræxnið af bóndanum upp úr flórnum. En krakkarnir á bæjunum fögnuðu er þau heyrðu um afdrif karlsins og nytin hækkaði strax í kúnum, en hina útskitnu töðu fengust þær aldrei til að eta, enda hefði hún annaðhvort drepið þær eða gert að heilsulausum aumingjum.

Krefst upplýsinga um greiðslur til Báru