Frú Ólsen VG og frú Ingveldur

Frú B. Ólsen er vissulega stórgáfuð kona, það er að segja, að hún er stórgáfuð á þann hátt að hún fer vel í rassvasa Stengríms formanns hennar. Hinsvegar er frú Ingveldur stórgáfuð á allar hliðar og kanta enda hefir ekki staðið í henni að bera út börn og skilja þau eftir á víðavanfi í nístingskulda. Hún hefir ekki ósjaldan borið sinn eiginmann, Kolbeins Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann, út eins og nýgotinn hvolp og lagt hann fyrir í snjóskafl bak við hús og leyft honum að jafna sig þar.

Annað mál var með helvítið Brynjar Vondulykt svo óþolandi pervert sem sá fjandi er. Eitt sinn stóð frú Ingveldur hann að því að ætla að fróa sér í stofugardýnuna hjá henni. Þá hugðist frú Ingveldur bera ódáminn út, en hann var ekki samstarfsfús og lét sér sæma að slá til frú Ingveldar, en það hefði þetta karllæga skriðkvikindi mátt láta ógert, því frú Ingveldur svaraði þessari uppáfallandi fólsku að bragði með því að grípa um leyndarlim Vondulyktarinnar, sem stóð eins og illa reyttur fugl út úr buxnaklaufinni, og teymdi hann á honum eins og viljugan nautpéning út í náttmyrkrið, rigninguna og rokið  og frú Ingveldur sendi þennan ólánsgrip ofan í forarpytt sem hún vissi af í nágrenninu og þar veltist Vondalyktin um næsta klukkutímann eins og blind rotta.

Frú Ólsen bar og eitt sinn að garði hjá frú Ingveldi og ætlaði að gjöra sig breiða þar á heimílinu. Framganga Ólsenfrúarinar fór í taugarnar á frú Ingveldi, sem hafði aungvar vöflur á og bar frú Ólsen út og kom henni fyrir í sorptunnunni og setti farg ofan á lokið. Það óru víst kynleg hljóðin sem bárust frá ruslatunnu frú Ingveldar og hringlið í skartgripum Ólsensgengisins heyrðist ekki skemur en út á götu.  

Kristján ekki á fermingaraldri