Og þeir vöfruðu sem blindir kettlingar inn á lóð vandalauss fólks

Það verður að telja vel af sér vikið af stríðshundasveitinni frá NATÓ að hafa þó náð að troða niður eina plöntu úti á víðavangi. Því miður tókst ekki eins vel til þegar sama sveit vafraði eins og blindir kettlingar inn á lóð hjá vandalausu fólki og gjörði þar þarfir sínar og meiktu hluta taðsins á suðurveggi hússin og héldu síðan hlægjandi og óskeindir á braut. Þegar haft var samband við varnarmálaskrifstofu utanríkisráðuneytisins varð sjálfur utanríkisráðherra fyrir svörum og harðneitaði að senda menn á staðinn til að þrífa ósómann og sagði hinum ólánssama húseiganda að halda kjafti og koma sér til Helvítis elligar kæmi hann sjálfur og lúskraði á honum.

Einhvurju sinni varð Kolbeini okkar Kolbeinssyni afar brátt í brók þegar hann var að næturþeli að laumast frá kvennmanni nokkrum sem hann var og er ekki kvæntur. Nú, Kolbeinn stjaði frjálshuga inn í næsta húsagarð er fyrir varð og teðjaði þar að húsabaki. Og er hann leit kringum sig sá hann opinn stofuglugga á húsinu og inn um hann mismunaði hann kukk sínum  og fór að svo búnu sína leið með gleði í hjarta, því honum var af því heilmikill léttir að hafa ekki þurft að gera í buxurnar en þess í stað hugkvæmst að gjöra það er hann gjörði.

Því miður hafði kalldjöfull í næsta húsi orðið var við Kolbein í garði nágrannans og séð hvað hann sendi inn um glugga fólksins. Þessum mannfjanda rann svo í skap að hann hljóp út og veitti Kolbeini eftirför allt þar til Kolbeinn hvarf inn heima hjá sér. Þá vóð þessi herramaður að húsi Kolbeins og knúði þar allharkalega dyra. Það var frú Ingveldur sem lauk upp og sá ljótan kall standa fyrir framan. En þegar maðurinn hafði upp borið erindi sitt og heimtaði að fá að sjá framan í ódæðismann þann er varpað hafi kukk sínum inn um glugga ókunnugsfólks rétt frú Ingveldur fram hramminn og gesturinn hrapaði niður tröppurnar og lá eftir það hreyfingarlaus. Er þar var komið hringdi frú Ingveldur í lögregluna og óskaði efir að ruddamenni nokkurt, er nú lægi í roti við tröppur hennar, væri fjarlægt áður enn rottan og útgangskettirnir færu að kroppa í hann.

Hermenn tróðu niður eina plöntu