Rektór Látínuskolaens pereat!

Er nú skollin á styrjöld í Látískoleanum í Reykjavík sem hvurgi sér fyrir endann á. Og samkvæmt heimildum, er ólíklegt að þessum illa bardaga ljúki án mannfalls, því það eru kennarar og rektór sem berjast þarna eins og ljón. Við illan leik tókst rektór að sparka nokkrum kennaragauðum út úr skólanum, en gauðin atarna stóðu samstundis upp aftur og sitja nú um skolaehúsið eins og blóðgrimmir varðhundar og segjast aungvu ætla að eira af þeim ófénaði sem inni er. En áður en gauðunum var rutt úr húsi tóks einu þeirra að bíta fótlegg af ungkennara nokkrum sem er í náðinni.

Sona ástand hefir aldreigi komið upp í sögu Látínuskoleanum síðan í pereatinu forðum daga. Reyndar eru háværar umræður meðal skolasveina að fylkja liði að heimíli rektors einhverja nóttina og öskra ,,rektor pereat" þangað til rektor lufsast til að segja af sér embætti. Það væri gott braggð af slíkri aðgerð skoleasveina og bera þess vitni að örlítið lífsmark væri með þeim.

Hvað sem verður og hvurnig kénnarastyrjöldinni í Látíuskolaenum vindur fram, þá fögnum vér öllum sona upplyftingum í drómadauðu samfélagi voru. Í eina tíð vóru skolaepiltar ákaflega uppivöðslusamir, brykkjusjúkir og kynóðir og var af þeim bölvuð nauð frá hausti og fram á vor, en þá hundskuðust piltar heim til sín í sveitina og sáust ekki í Reykjaví fyrr en eftir réttir að hausti. Í dag líða námssveinar Látínuskolaens um gáttir skolaehússins og um skolaelóðina eins og afturgaungur eða svipir og hampfýlan rorrar yfir þeim og náttúruleysi þessa auma fólks er yfirþyrmandi.

Kennarar við MR hyggjast kæra uppsagnir