Frægt ferðalag gönguhóps um óbyggðir undir leiðsögn tveggja heiðurskvenna

Hér um árið, hvurt það var í fyrra, hitteðfyrra eða árið fyrir hitteðfyrra, eða hvurt það vaar jafnvel fyrr, þá fóru þær frú Ingveldur og Máría Borgargagn sem leiðsögumenn fræga ferð með gangandi fólk um Fjallabaksleð vestri, yfir Berserkjahraun og út Auðkúluhamra og komu niður í Landmannafréttir sunnan vatna. Ekki hefði þessi ferð verið í frásögur færandi ef ekki hefði komið til hins mikla og einkennilega hórdóms er varð á ferðalaginu, fyrir utan aðrar mannraunir drykkjuskap vosbúð og illa art leiðsögukvennanna.

Þetta byrjaði allt með því að ein kallskepnan fór að stíga illilega í vængin við konu nokkra, sem var kona annars manns. Þeim óþrifnaði lauk undir moldarbarði við Sjövörðuhvísl í grenjandi rigningu og stinningskalda. Á meðan velti eiginmaður konunnar undir moldarbarðinu aftur á bak og áfram, örvita af drukk. Svo réðust tvær kerlingar á leiðsögukonuna Máríu Borgargagn og hótuðu að kropp úr henni augum ef hún hundskaðist ekki til að láta karl annarrar kerlunnar í friði, Borgargagnið hafði tekið kallskrattann dulítið á löpp og leyft honum að skrensa soldið, en það var allt í góðu. En frú Ingveldur kom með broddstafinn þegar hún heyrði lætin í kerlingunum og barði þær til friðar.

Í miðju Berserkjahrauni hófst í ferð þessari eitt hörmulegt stóðlífi, sem var þess hörmulegra að flest fólkið var um og yfir miðjum aldri og létu ginnast af rótspilltu hugarfari leiðsögukvennanna. Þá stóðlífið var loks um garð gengið vóru þátttakendur mjög móðir, bæði af drukk og áreynslu, og rispuð og skröpuð því hraungrýtið í Berserkjahrauni er beitt og hart. Þó keyrði um þverbak þegar eiginmenn leiðsögukvennanna, þeir Kolbeinn og Indriði Handreður, slógust í hópinn þegar tvær dagleiðir vóru eftir; þeir gengu fram í þeirri dulinni að þeir kæmu sem frelsandi graddar og hofu strax dónaskap, tvíræðni og afmorslegt háttarlag, sem leiddi til þess að þrír aðiljar ferðarinnar, tveir karlar og ein kvinna, liðlega háfsextug, fengu reiðarslag og dóu. Það var hryllileg aðkoman fyrir sjúkrmennina að þurfa að bera hin látnu allsnakin yfir illfærar torfærur, straumvötn og urðarmeli og niður að sjúkrabílnum, en þá kom í ljós að ekki hefði þurft sjúkrabifreið; vörubifreið eða traktor með heyvagn aftan í hefði verið nóg. 

„Ætlar þú með?“