Og málið vandaðist hjá Ingupu og Bernharði Búa

Ekki er nema vona að vandist málið þegar svo virðist sem hjónakornin frá Asíá hafi átt börnin framhjá hvoru öðru með einhverjum óþekktum aðíljum. Þetta gerðist líka á Íslandi þegar ljóskan Ingapu, náfrænka frú Ingveldar, ól manni sínum, Bernharði Búa, frænda Indriða Handreðs, tvo blámenn í stað hvítra tvíbura. Aðvitað varð uppi fótur og fit og aunginn vissi hvað á sig stóð veðrið. Bernharður Búi varð brjálaður og ætlaði að vega konu sína, hvar hún lá á sæng á Fæðingardeild Landspítalans; máttu viðstaddir hafa sig alla við að draga Bernharð Búa út af stofunni og binda hann fram á gangi.

Foreldrar Ingupu voru skelfingu lostnir því þeir héldu að Ingapu hefði haft framhjá með zúlúkaffanum í körfuboltaliðinu í hverfinu, en Ingapu harðneitaði og þverneitaði að hafa haft mök við nokkurn anann en eiginmann sinn elskulegan og dásamlegan. Í þessu stappi stóð þar til mikill doktór og prófessor í læknavísindum við Landspítalann kunngjörði þeim hjónum að hinir mjög dökku drengir væru svo sannarlega skilgetin afkvæmi þeirra sem mest ætti vera, það segðu allar DNA rannsóknirnar.

Næsta vers var að kanna ættir Ingupu og Bernharðs Búa, sem nú virtist endanlega genginn af vitinu og var vistaður í búri, sem staðsett var í fjárhúskró uppi í sveit. Um síðir komst upp að ein formóðir Ingupu hefði klöngrast um borð í skip nokkurt, sem lá úti við Engey einhvern tíma upp úr aldamótunum 1800, og komist þar í innilegt vinfengi við gríðarstóran afríkumann og síðan verið skilað í land barnshafandi. Nú, barn konunnar var snjóhvítt, sem og afkomendur þess þar til kom að Ingupu, en þá gerðu genin þess afríska innrás og smeygðu sér af fullum krafti í tvíburana og því fór sem fór.  

Asísku pari fæddust hvítir drengir