Fljótaprammi í Sandhöfn

Það þokkalegt hjá Eyjamönnum, með þennan frábæra hóp af einvala pólitískum gemlingum í þjónustu sinni að láta smíða lakan fljótapramma fyrir sig, sem ekki er hægt að brúka til siglinga nema í blankalogni. Og bráðum verður að vekja upp alla gamla og horfna Herjólfa til að sigla með spillta sjálfstæðismenn frá Vestmannaeyjum milli lands og Eyja og ríkið borgar. Þeir ætla ekki að gera það endasleppt þessir frekjuhundar, sem hafa óspart beitt samtökunum alræmdu sem kenna sig við sjálfstæði fyrir sig.

En fljótaprammin, sem þeir sigldu frá Pólandi, er náttúrlega algjört heimsmet sem seint verður jafnað. Fólk er samt hálf undrandi á að snillingarnir skuli ekki hafa stigið skrefið til fulls og komið skeiðandi á eintrjáningi beint frá fljótinu Missisippi í Amríku. Það væri nógu gaman að sjá hlaupadrengi íhaldsins í Vestmannaeyjum þeytast fram og aftur milla Eyja og Landeyjasands á eintrjáningi, því það færi þeim einstaklega vel, en fólk verður að láta sér nægja að hlægja að þeim veltast upp á sand á pólska fljótaprammanum, að minnsta kosti fyrst um sinn.

Og svo kemur að því að slagbrandur verður settur fyrir péníngaæðina úr ríkissjóði, sem liggur austur á Landeyjasand, og þá fyllist höfnin þar af sandi á nokkrum dögum. Og pólitísku spillingatröllin munu leggja sig mjög í framkróka með að gleyma Landeyjahöfn og heimta að allir aðri gleymi líka, og að hafnarnefnan arna verði strokuð út úr bókum ríkisins og sagnfræðinnar.

Ekki útilokað að enn þurfi gamla Herjólf