Að æðardúnn sé bölvað ekkisins dóp? Já, auðvitað er hann það

Ekki er það ný frétt að æðardúnn sé bölvað helvítis dóp. Í gamla daga þekkti ég marga ónáttúrubesefa og óreglusnata sem voru sínkt og heilagt að troða æðardún upp í nasaborurnar á sér, undir vörina, undir forhúðina og svo framvegis. Þessir delar studuðu það að éta dúninn með brennivíni og urðu illilega sturlaðir af; einn þeirra elti móður sína sálugu með reidda öxi svo veslings konan ákvað að hlaupa frekar í sjóinn en að láta son sinn höggva sig í spað.

Svo hafa grófustu óregludólgar, lífs og liðnir, sagt mér að mest sé þó varið í að sprauta sig í æð með æðardúni. Af einni slíkri sprautu sé á svipstundu hægt að fljúga upp í áttunda eða níunda himinn og rorra þar tímunum saman. Fornvinur minn, E.B. Sig. matreiðslumeistari fékk sér stundum dún þegar hann vildi virkilega gera sér dagamun. Ef hann gat ekki fengið dún með því að stela honum úr sæng einhverra elti hann uppi kollur og blika og reytti af bringunni á þeim hverja tuttlu og sleppti þeim síðan aftur og var oft hlálegt að sjá æðikollur sem notið höfðu athygli E.B. Sig. matreiðslumeistara; en þó voru þær kollur ekki sýndar sem höfnuðu á pönnu hins mikla mikla meistara og voru færðar upp á disk sem pekingendur.

Í fréttinn af kókaíni og æðardúni er sagt frá því að blaðasnati The Guardian vitni af miklum krafti í einhvern prest af Íslandi sem sinn helsta heimildamann. Af orðbragðinu að dæma getur varla verið um annan klerk að ræða en síra Baldvin. Hvaða prestur annar hefði getað tekið upp á því að hegna meðhjálpara sínum með því að troða blágörn hans fulla með æðardúni? Og auðvitað varð mannauminginn geggjaður og fór að elta og ónáða pútur í þorpinu. Svo dó þessi meðhjálpari og síra Baldvin lét dysja hann utangarðs án yfirsöngs. Þessi meðhjálpari hafði sér til sakar unnið að hafa barnað kvennmann sem honum kom ekkert við og var auk þess gift öðrum manni. 

Æðardúnninn sama gamla kókaínið