Frámunalega dónalegar reiðhallir fyir norðan land og ferð frú Ingveldar í hrossarétt

Merkileg fyrirbæri þessar reiðhallir og frámunalega dónalegar. Einhverju sinni varð frú Ingveldi að orði, að hennar heimíli væri glæsileg reiðhöll, einkum um helgar, og Kolbeinn eiginmaður hennar tók undir, sem og málsmetandi fólk eins og Máría Borgargagn, Indriði Handreður, Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur. Og hvað getur það verið sem leiðir forseta lýðveldis inn í reiðhöll eins og lamb til slátrunnar?; það minnir á fátt annað en braginn um Óláf sáluga Liljurós, sem álfkonur lokkuðu inn í björg.

Þá er vert að minnast frægrar ferðar frú Ingveldar, Kolbeins, Borgargagnsins og Handreðursins í eina gríðarlega hrossarétt í Skagafirði, en í rétt þessa höfðu truntukóngar smalað þúsundum hrossa og var fjöld manna komnir saman við þetta sérkennilega tækifæri. Og þó að mannskapurinn í þessum réttum hagaði sér illa og drykki mikið áfengi og léti smáatriði lönd og leið, þá slógu frú Ingveldur og hennar förunautar að sunnan öll met í drykkjuskap, eiturneyslu og svívirðilegu framferði. Kvað svo rammt að illum háttum þeirra, að Norðlendingum varð nóg boðið og ráku frú Ingveldi og hennar eiginmenn og vini burt úr héraðinu og fylgdu rekstrinum eftir suður fyrir heiðar.

Það þókti víst sjón að sjá þegar frú Ingveldur þaut úr hlaði Skagfirðinga á glæsijappa sínum og ók drukkin í loftköstum alla leið til Reykjavíkur í einum rykk; hvurgi var stoppað til teygja úr sér, míga og skíta eða borða sér nestissnarl. Öll komu þau heim með blautan botninn, fáklædd mjög og láku af þeim vessarnir í straumum. Allt var þetta ferðalag þeirra fullt hneykslunnar og ósvífins losta og girndar. Þið getið ekki gjört ukkur í hugarlund nema brot af þeirri smán sem þessi tvenn hjón létu sér sæma að færa í framkvæmd, bæði í bifreið sinni sem og í réttunum sjálfum. Þessvegna er óskiljanlegt að lýðveldisforseti hafi látið henda sig að ganga inn í reiðhöll hjá Norðlendingum.

„Baulað“ á forsetann í reiðhöllinni