Ung kona staðráðin í að fara í hundana

Ósköp getur verið hörmulegt að sjá á eftir fólki fara í hundana, til dæmis á þann hátt að það gengur í Sjálfstæðisflokkinn, gerist hreppsnefndarfólk fyrir hin alræmdu samtök og kórónar ógæfu sína með því að sætkjast eftir að verða ritari Flokksins. Telpan Áslaug Arna, víðfræg af hvítvínsþambi og humaráti, fór hina fyrrgreindu leið og dó inn í dómsmálaráðuneytið í síðust viku, kratakellíngum til ógurlegrar ánægju því kratakellíngarnar halda að Áslaug Arna sé þeirra.

Nú ku önnur Áslaug, Áslaug Hulda, út Flokksgettóinu Garðabæ, hafa hug á að skríða eftir nöfnu sinni á vit ógæfunnar og sækjast eftir að verða ritari Sjálfstæðisflokksins; sjáið til: hún sækist eftir að verða ,,ritari" samtaka, sem hefir ójöfnuð, sjónhverfingar, stórlygar og ofsagræðgi efst á stefnuskrá sinni. Eftirsókn eftir soleiðislöguðu hlýtur að vera djöfulleg, eða í hið minnsta glæpsamleg, annað getur ekki verið.

Svo er það nú þetta með að éta humar: Það er ógéðslegur verknaður, sem aðeins er við hæfi bilaðra manna og villudýra. Hvað er til að mynda ófrýnilegra en að sjá unga, hvítvínsdauðadrukkna konu, með humardrull lafandi út úr öðru munnvikinu? Humar er enda viðurstyggilega skepna af sömu ætt og könglær, geitungar og sporðdrekar, og djöfullegt flugnabraggðið leynir sér ekki af þessu andstyggilega kvikindi. Svo hinu fræðilega á dýrasviðinu sé til haga haldið, þá drepast önnur sjávardýr, til dæmis hvalir og selir, ef þau leggja sér humar til munns. Hér í norðurhöfum fannst eitt sinn steidauður steypireyður, eða steypyreður eina og gáfnaljósin í Sjálfstæðisflokknum kalla tegundina. Þetta var 500 tonna skepna og í maga þess fundust 18 lifandi humrar, sem höfðu nagað og skitið í öll líffæri hvalsins svo hann drapst með ógurlegum harmkvælum. Og fyrst Sjálfstæðisflokksliðinu þykir fínt að éta humar og deyfa sig með hvítvíni með þá er aungin furða að þeir séu jafn stórgallaðir og raun ber vitni.  

Áslaug Hulda gefur kost á sér sem ritari