Forsætisráðherra hefir ekkert vit á æðri ríxlöggæslumálum

Nú þykir oss skörin hafa færst heldur um of upp í bekkinn, þegar forsætisráðherra sjálf lætur sér sæma að bætast opinberlega í hóp hælbítanna, sem hanga eins og tilberar aftan í kálfum ríxlögreglustjóra. Ekki dettur oss til huga að halda að forsætisráðherra hafi minnsta hundsvit á lögreglumálum, hvað þá þessi doppótta skerjagála kunni skil á æðri ríxlögregluvísindum, þó svo hún hafi talið sig hafa efni á að taka bakföll framan í NATO-framkvæmdastjórann. Hinsvegar gjörði ríxlögreglustjóri Hálfdáni Varðstjóra ljóst, að ef hann makkaði ekki rétt, eða sýndi af sér uppreistartilburði, þá mundi hann, þ.e. ríxlögreglustjóri, gera spillingu Varðastjórnans opinbera og kæra hann í framhaldinu, sem augljóslega mundi leiða til ævilangrar fangelsisvistar fyrir hinn gjörspillta Varðstjóra. Þetta varð til þess að Hálfdán Varðstjóri lagði niður skottið og er nú eindreginn stuðningsmaður ríxlögreglustjóra, og munar hinum háa embættismanni verulega um liðveislu hins harðsnúna varðstjóra. 

Það hefir og vakið sérstaka og verkuldaða athygli, að nýskipaður dómsmálaráðherra hefir ekki látið ná neinu sambandi við sig í dag. Vissulega eru velunnarar ráðherrans uggandi og áhyggjufullir um velferð hennar, því aldrei er að vita hvað gerist í hosíló um helgar. Sumir eru dauðhræddir um að veslings telpugopinn hafi farið offari í úldum humri og hvítvíni og liggi einhvers staðar undir borði eða dívan, gubbandi og gubbandi. Aðrir eru smeykir um að hún hafi fallið í höndur Hálfdáns Varðstjóra, og það eru eins og menn vita aungvar kvennmannshöndur. Og Hálfdáni Varðstjóra varðar ekkert um hvort sá sem hann hefir handtekið sé dómsmálaráðherra eða eitthvað annað. Enn aðrir telja að dómsráðherrastúlkan hafi skriðið lémagna af skelfingu inn í skáp og þori þaðan ekki aftur út.

Þessa helgi, sem nú er senn liðin, hefir að vanda verið samkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins og margt haft sér skemmtunnar. Brynjar Vondalykt og Indriði Handreður glöddu til dæmis nærstadda með því að fara í skítmann, þá háþróuðu íþrótt. Tveir ráðherrar í ríkisstjórn Íslands voru þaulsætnir í samkvæmi þeirra frú Ingveldar og þóttu hvimleiðir. Um hádegi í dag rauk svo húsráðandi, frú Ingveldur, upp eins og villt foráttuóveður og feykti ráðherragörmunum úr húsi sínu með tilþrifum og ummælum þess efnis að hún vildi ekki klámfengna óþokka í sínum híbýlum, en þá voru ráðherrarnir komnir á Klausturrófið og rúmlega það, voru sannarlega ekki lengur í húsum hæfir.

„Þetta ástand getur ekki varað áfram“