Aungvum heilvita manni dettur í hug að það að vera forsetafrú sé starf

Að vera forsetafrú er ekki starf, allt hjal um soleiðis er þvættingur og rugl úr yfirstéttarhálfbjánum með skitu. Dettur einhverjum heilvita manni í hug, að það eitt að vera kérlíng Trumpsins í Amríku sé starf? Það vildi eg, að Guð gæfi, að Trumpkerlíngin léti slag standa og lýsti yfir að hún væri trans og léti breyta sér í karlkvikindi; mikið anskoti held ég heimsbyggðin mundi hlægja við að sjá Trumpskarfinn klaungrast út úr forsetaþotunni með transistorlífsförunaut í eftirdragi. O-Ho-ho-ho! Eða mundi karlskrattinn stampa lífsförunautnum og bera fyrir sig viðskiptasvik?, og að hann væri ekki upp á það komin að kaupa köttinn í sekknum.

Hvað starfa þá eiginkona forseta? Jú, þær hada sig allajafna bak við eldavélina; so taka þær sig upp og láta renna í skúringafötuna og fara að skúra forsetabústaðinn. Sumar þessar fraukur hafa komið sér upp skipulagi í skúringum, sem gengur einfaldlega út á það, að með vissu millibili komi hún að smáflöskum af áfengi, eða brennivínsfleygum, og skjóti á sig einum gráum, svo er haldið áfram að skúra þar til kemur að næsta áningarstað, og þannig koll af kolli uns ræstingarvinnu er lokið og forsetafrúin orðin sætkennd, eða jafnvel það sem betra er: blindfull.

Í ónefndu landi var uppi hálfberserksleg forsetafrú, sem reið röftum og slóst við karlmenn. Þessi errilega frú átti þó því miður til, að verða of harðhennt, þannig að fórnarlambið annað hvort dó á stundinni elligar var örkumla fyrir lífstíð. Þessa forsetafrú hefir frú Ingveldur löngum haft í hávegum og sagt Kolbeinni manni sínum uppbyggilegar sögur henni. Kolbeinn hefir aftur á móti orðið hræddur þegar frú Ingveldur hefir farið að segja honum sögur af þessari andstyggðarforsetafrú, því það veit á, að skammt sé að bíða þess þrífi til eiginmanns síns og hafi endaskipti á honum. Það voru endalok harðhenntu forsetafrúarinnar, að hún hvarf fyrir borð í siglingu á lystisnekkju forsetans. Enginn kvaðst hafa orðið var við þegar forsetafrúin skrapp yfir borðstokkinn, kokkurinn sagði síðar svo frá á sínum efri árum, þá hættur að bleyta smjörið, að hann og vélstjóri snekkjunnar hefðu í sameiningu, eftir beiðni að ofan, tekið helvíska truntuna milli sín, þegar aunginn var uppi á þilfari, og slengt heni fyrir borð eins og skítugum tjörukagga. Hitt er so aftur annað mál og vandmeðfarnara að vera forsetafrilla. 

Skrýtið starf að vera forsetafrú