Nú þegar hefur fjöldi manns dáið úr sundmannakláðanum og margir liggja fyrir dauðanum

Sundmannakláðans í Landmannalaugum varð fyrst vart eftir heimsókn frú Ingveldar of hennar fylgiliðs á staðinn. Þau komu sex saman og létu dólgslega, létu sem sé gamminn geysa. Til dæmis þvóu þau öll nærfatnað sinn, viðbjóslegan og óhreinindum og eitruðum bakteríum og viusum, sveppum og rotmaur. Þó má segja að nærhald Máríu Borgargagns hafi slegið öll met hvað óþverravibjóð varðar og vatnið í Landmannalaugum fór vís bókstaflega að krauma þegar Borgargagnið hóf að mylja viðurstyggðina í nærbuxum sínum og er hún dýfði þessari flík niður í heilnæmt laugarvatnið varð það grágult að lit og kraumaði eins og vítissóti. Síðan hafa að minnsta kosti tuttugu og fimm manns steindrepist fljótlega eftir að hafa tekið sér bað í náttúrulaugunum og banamein þeirr alltaf hið sama: sundmannakláði.

Þau sexmenningarnir voru búin að klaugrast um fjöll og firnindi í eina tíu daga er þau komu að Landmannalaugum og allan þann tíma höfðu þau ekki borið við að þrífa sig og síðust dagana voru þau með öllu hætt að skeina sig er þeu gengu örna sinna. Á sjöunda degi skeit Máría Borgargagn í buxurnar og fjarlægði lortinn ekki fyrr en dagin eftir. Allan þessnan tíma voru þau mjög drukkin og kókuð og reykjtu gras ofan í mogadonið á kvöldin til að geta sofið af nóttina.

Þegar frú Ingveldu og þau höfðu skafið drulluna úr fataleppum sínu og af hvurju öðru vóru náttúrulaugarnar í Landmannalaugum orðnar eitraðar. Vísindalega sinnaðir gestir, sem komu að laugunum viku eftir að þau frú Ingveldur voru þar, slepptu nokkrum spriklandi urriðum í ofan í vatnið, en þeir trylltust og stukku allir sem einn upp úr og vóru þegar steindauðir. Umhverisráðuneytið ætlaði að sækja frú Ingveldi og ferðafélaga hennar til saka fyrir óafturkræf náttúrspjöll, glæpsamlega mengun að yfirlögðu ráði og fjöldan allan af kolefnissporum sem mundu liggja eins og mara á Landmannalaugum næstu aldir. En sá málarekstur fór auðvitað út um læri og maga, því frú Ingveldur bauð umhverfisráðherra til í helgarsamkvæmi hjá sér og þar var umhverfisráðherranum kennd fræðin frá a-ö, og mátti sá poletíski vandræðamaður þakka fyrir að ekki fór verr en raun varð á.

Sundmannakláði í Landmannalaugum