Og þau ætla að færa hann Blindrafélaginu að gjöf

Bjarniben minnir á fátt annað heldur en blinda mús í búrskáp, þegar hann kveðst efast um áhrif styrkja frá fyrirtækjum á stjórnmálaflokka. Vissulega er hægt að vorkenna mönnum sjá sjá ekki lengur mun dags og nætur í stjórnmálum, ekki síst þeim drottins krossbera Bjarnaben, sem fyrir nokkrum árum tók á sig það ok að vera formaður Sjálfstæðisflokksins, en flokkurinn sá er að sögn kunnugra og óljúgfróðra manna eitt hið skuggalegasta svarthol í íslensku þjóðlífi.

Nú er það mála sannast, að styrkir fyrirtækja er bein ávísun á spillingu og hreina stigamennsku, þó svo að Bjarnaben sé ókunnugt um að svo sé, enda virðist kallsveskjan sorglega glámskyggn á allt sem til spillingar og stigamennsku heyrir. Og ekkert hefir upp á sig að setja gleraugu á nefið á kauða, sér sér ekki par fyrir því; meira að segja stjörnukíkir mundi hressa upp á sjón Bjarnaben þókt ekkert nema spilling og djöfulskapur væri til sýnis uppi á himins bláum boga. Ríkisstjórnin ætti að færa Blindrafélaginu Bjarnaben að gjöf; það mundi eiga vel við hann að fara í blindraleik með þeim þar á tómstundadögum.

En það verður að hafa það að Bjarniben sé blindur á poletiska spillingu og stigamennsku, okkur er eiginlega fjandans sama um það. Hinsvegar verður að kallast broslegt að sjá, hve Samherjarnir hafa styrkt VG myndarlega. Þetta VG kallar sig á tillidögum ,,vinstrihreyfinguna" þótt aungin innistæða sé fyrir þeirri nafnbót; og þegar heimskir fréttamenn bera upp á talsmenn VG að þeir séu sosialistar og VG sosialískur flokkur, þá hummar bara í kvikindunum, án þess þau geri tilraun til að bera slíka fjarstæðu af sér. En þegar Samherjarnir af LÍÚ-ættinni rétta forsvarmennum VG aura, jafnvel 30 silfurpénínga í pokaskjatta, þá taka þeir við, bljúgir í andlitinu og hálflamaðir í knjáliðunum. Það er átakanlegt að horfa upp á þessháttar brask. Og ekki er undirlægjufasið minna hjá þessum aumingjum þegar fulltrúar stóriðjuveranna færa þeim glaðning á sumardaginn fyrsta og á jólaföstunni. Til viðbótar nota svo þessir þorparar aðstöðu sína sem alþingismenn og sjúga eins og rottur stórar fjárupphæðir upp úr ríkissjóði til viðbótar við spillingargreiðslunnar frá fyrirtækjunum. Svona er nú það og fátt er þarna til fyrirmyndar þegar öllu er á botninn hvolft.

Efast um áhrif styrkja á stjórnmál