Og nýir vandræðagemsar farnir að hringsóla kringum stólinn

Æ, ég veit það ekki, enda orðinn langþreyttur á þessu sífellda og endalausa útvarpsstjóraklandri. Nú hefir hvur vandræðagarmurinn eftir annan verið ráðinn á flokkspoletiskum spillingarnótum, hvur öðrum óhæfari, menningarsnauðari og lágkúrulegri. Nú er síðasti flokksdindillinn í útvarpsstjórastólnum stokkinn úr vistinni og nýir vandræðagemsar farnir að hringsóla eins og vígahnettir kringum stólinn. Þessu klamburballi líkur sjálfsagt aldrei, - ja, nema Sjálfstæðisflokknum takist að knésetja Ríkisútvarpið og selji það einhverjum gæðingi. Mér er reyndar sagt, að gæðingar Sjálfstæðisflokksins eigi sammerkt að vera allir heldur illa misheppnaðir. En ekki fleiri vandræðagemsa sem útvarpsstjóra, nú er nóg komið.

Meira að segja frú Ingveldur er orðin þreytt á baráttunni um Ríkisútvarpið og óskar þess heitt, að einhver velviljaður maður leggi það á sig að sprengja útvarpið í loft upp; það sé þá hægt að byggja eina ógnarstóra íbúðablokk uppi á bungunni þar sem Útvarpshúsið trónir eins og nefapi úr ungstjörnufélagi Sjálfstæðisflokksins, sjálfum Heimdalli. Einusinni skreið Brynjar Vondalykt, harðla fáklæddur, inn um glugga á þessu húsi að nóttu til. Aunginn vissi hvaða erindi hann átti þar inn og hann vissi það ekki heldur. Einhvern veginn tókst honum samt að rjúfa sjálfvirka útsendingu Ríkisútvarpsins og fór sjálfur að hjala við hlustendur um ýmis stórmál.

Það kom fram í máli Brynjars, á öldum ljósvakans þessa nótt, að hann hefði hug á að láta höndur standa fram úr ermum og gera útaf við gömlu, slitnu Framsóknarmaddömuna. Svo útlistaði hann í nokkuð löngu máli ýmsar aðferðir, sem hægt væri að nota við aftöku Maddömunnar. Fyrir utan að kæfa hana í Framsóknarfjóshaugnum, sem skreytir fjóshlaðið, þá kæmi vel til greina að hengja hana í tuddabásnum, elligar hleypa öfugugganum og fjósdraugnum Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni á þá gömlu þegar hann væri út úr loppinn af brennivíns- og eiturnautn annarri. Sennilega mundi nú gamla Framsóknarmaddaman hafa þjón sinn undir og kála honum með köldu blóði. - Það væri ágætt, sagði Brynjar í útvarpið, - því þá fengi ég frú Ingveldi til fullra afnota, það er að segja, ef hún verður ekki orðin útvarpsstjóri þegar djöfullinn hann Kolbeinn verður úr heimi hallur. 

Vill hlúa áfram að mikilvægu hlutverki RÚV