Haldlagður, eins og smyglvarningur. - Hvað þykjast þessir fjandar vera?

Ó, hvað það er sárt að fá þær fregnir að hann Hænastí hafi verið haldlagður; haldlagður eins og dóp sem einhver vesalingurinn er að reyna að smygla inn í landið. Það vita allir að lítið er um fiskirí á skipi sem bundið er við bryggju. Og hvurn fjárann eru Namibíumenn að meina með háttarlagi sínu í garð Hænastí? Hvað ætli þeir hafi við á sjávarútvegi og sjómennsku? Að sjálfsögðu ekkert, en samt haga þeir sér eins og sá er allt veit.

Undir þessum válegu kringumstæðum ríður á að Íslendingar standi saman og frelsi Hænastí, jafnvel þókt það kosti vopnaburð og skothríð. Vér sendur gjörvallan Samherjaflotann, með varðbátana okkar í broddi fylkingar, þarna suðreftir og baunum soleiðis kúlnaregninu yfir þessa andskota þarna í Namibíu þar til þeir flýja, allir sem einn, inn í frumskóginn og þori aldrei þaðan út aftur. Í bakaleiðinni tækjum við Orkneyjar, Shetlandseyjar og Færeyjar sem herfang og kæmum þar upp herstöðvum til að sýna heiminum hvað vér erum stórir og mikilir eins og forfeður okkar, Gunnar á Hlíðarenda og Egill Skallagrímsson.

Svo beras fregnir frá Norðvegi, að þarlendir óþokkar standi þessa dagana í því að bera út hroðalegar lýgisögur um alla Samherjana á Íslandi; það væri kanski rétt að taka aðeins í hnakkadrambið á þeim vesalmennum? Þetta ófremdarástand er meira að segja farið að koma niður á alþingisforseta Íslendinga og lýsir sér í fádæma skapvonsku, taugaveiklan og frussi. Já, frussi. Stenngrímur forseti frussaði nefnilega á eftir þessum með stertinn í Pírötunum. Píratapilturinn með stertinn fór vitaskuld að hágráta og grénjar enn eins og naut. Það endar með því að hann verður tjóðraður við tuddabásinn í fjósinu, Framsóknarfjósinu.

Namibísk yfirvöld leggja hald á Heinaste