Og barnavinur me-est-i, æ breið þú blessun svína yfir geldingatöngina þí-í-na

,,Í déskotans helvítis drullu og skít
hann djöflast sem bandóður tuddi í flagi. 
Hann öskrar: ég meiði, ég orga, ég brýt,
ég æli, ég höggur, ég hundana skýt
og hanann ég myrði og gjöri að hræi."

Þannig orkti kvenfélagsskáldið Máría Borgargagn fyrir munn karlrembujúnka nokkurs, sem lengi stóð í ströngu stríði við mæðraveldið sokallaða. Svo var þessi karlrembumaður tekinn úr umferð og hengdur, því íllt þókti að búa við annað eins kvikindi. Og nú bætir barnaráðherrann, sjálfur hrossageldingasérfræðingurinn, gráu ofan á svart og lætur að því liggja að hann ætli að skerða tjáningarfrelsið með því að banna ræðuhöld einn tiltekinn dag á ári, þ.e. þann 17 júní. Þett er afskaplega vel til fundið hjá ráðherranum, sem meðal annars hefir á sinni sakaskrá að hafa verið svo róttækur og öfgafullur sosialist að hann hafi orðið að ganga í Framsóknarflokkinn. Og bráðum heldur hann erindi á hátíðarfundi Sosialistaflokks Gunnsa Smára og mun hann gera sína eigin róttækni fyrr og nú að umtalsefni.

En einkum þó og sér í lagi, mun ráðherra barna leggja blátt bann við að nefna börn á nafn í ræðum yfirleitt, en þó einkum á þjóðhátíðardag íslenska lýðveldisins. Hann segir að ,,raunverulegar aðgerðir þurfi að fylgja með" hvað sem það nú annars þýðir. Sennilega á hann við þjóðþrifaverk á borð við að barnaflengingum verði komið á um allt land; börnin verði rekin með harðri hendi inn í stóra sali, svo sem fiskmóttökur í frystihúsum, yfirgefin stórfyrirtæki eða óupphituð bifreiðaverkstæði þar sem á þau væri sprautað jökulköldu vatni og þau síðan rassskellt með spýtu. Allt þetta væri fyrst og fremst gert fyrir börnin til að ná úr þeim óþekktinni og annarri ónáttúru.

Við erum sannarlega heppin að eiga annan eins barnaráðherra; hann neitar til dæmis alfarið að upplýsa hvaða flokksgæðingar fengu að kaupa þúsundir íbúða, sem fólk var hrakið úr eftir Hrun, á spottprís af Íbúðalánasjóði. Hvurn andskotann kemur það okkur heldur við hvað höfðingjarnir hafast að? En við getum svo sem sett okkur fyrir hugskotssjónir þá blessun þegar barnaráðherrann og geldingatengurnar og Bjarniben og hinir stjórnmálaenglarnir gáfu Hrunséffunum þúsund íbúðir, tvö þúsund íbúðir, þrjú þúsund íbúðir, í nafni almannahagsmuna og Íbúðalánasjóðs, - en sá sjóður ku vera að öllu leyti í eigu þess hins sama almennings, sem gjarnan vill vita hverjir fengu umræddar íbúðir í gjafaumbúðum.

Nóg komið af ræðum á 17. júní