Þjófafélag á leið af þeim gráa yfir á þann svarta

Siðblinda fjárglæfraauðvaldið á Íslandi á náttúrlega ekki heima á neinum gráum lista yfir varhugaverðar spillingarþjóðir; Ísland á heima á kolsvörtum lista sem stafa eins og skipulögð bófasamtök. Á Íslandi búum við ekki í þjóðfélagi heldur forhertu þjófafélagi þar sem helstu íþróttir yfirstéttarinnar og auðvaldsins eru lýgi, svik, spilling, undirferli, græðgi, heimska og þjófnaður. Enda eru bankaránin á Íslandi í aðdraganda Hrunsins fræg um allan heim og Íslendingar taldir viðsjárverðir gripir, sem eru vísir til alls þegar péníngalegar smugur og glæpir eru annarsvegar.

Þegar frú Ingveldi bárust fréttir í morgun af áframhaldandi veru Íslands á ,,gráa listanum" hafði hún aungvar vöbblur á og hringdi í Katrínu Jakobsdóttur forsætisráðherra allra Samherjanna, og veitti henni öflugt tiltal, hellti sér yfir hana og lét hana vita hvur frú Ingveldur er í raun og veru. Síðan hefir aunginn séð eða heyrt Katrínu þessa, því hún, að samtali loknu, skreið eins og blauður fressköttur undir rúm og heldur sig þar enn þegar þessar línur eru skrifaðar.

Og frú Ingveldur gerði meira, því morgunstund gefur gull í mund, og hafði upp á Bjarnaben og stúlkunni með langa nafnið sem aunginn man, og talaði svo hressilega yfir hausamótunum á þeim að þau grénjuðu og góluðu og veltu sér upp úr gólfinu við fætur frú Ingveldar. Það var aumkunarverð sjón. Þegar frú Ingveldur kom aftur til sína heima eftir að hafa haft endaskipti á fyrrgreindum ráðherradulum var henni eiginlega allri lokið, - í bili. Aldrei á sinni lífsfæddri ævi hefir hún þekkt aðrar eins liðleskjur í valdastólum stjórnarráðsins. Eftir að hafa setið skamma stund við eldhúsborðið heima hjá sér ígrundað ástandið, hringdi hún í aldavinkonu sína, Máríu Borgargagn og bað hana um að segja sér pornóískar klámsögur, - mega vera grófar, sagði hún. Og Borgargagnið tók við og flutti fræði sín af andagift og tilþrifum, sem henni eru svo eðlislæg.

Förum í fyrsta lagi af gráa listanum í október