Umfjöllun um áfengistegundir í matvöruverslunum á Íslandi

Það er bagalegt þegar verið á víninu er misskilnigi háð og einföld títa er sögð kosta það sama og stærðar bokka. Nú halda sumir, og það er nú einn bölvaður misskilningurin, að veigarnar sem merkatar eru ,,handspritt" eigi einungis að bera á lúkurnar, en það er öðru nær. Sokallað ,,handspritt" er fyrst og fremst gríðarlega sterkur drykkur, sem verkar strax og í timburmönnunum er hann vægast sagt frábær. Ef menn ætla að verða skrautlega fullir og fara á ball eða vertshús þá fá þeir sér ,,handspritt" og kvöldið er tryggt.

Nú höfum við dómsmálaráðherra, sem er krakki og alveg úti að skíta á öllum sviðum. Þessi sérkennilegi ,,dómsmálaráðherra" er svo vankaður að hún heldur að aungin vínföng séu seld í matvöruverslunum og hefir gert fjaðrafok vegna þessarar fávísi sinnar. Sannleikurinn er sá, að matvöruverslunum má fá fjölbreytt úrval áfengis. Í hillum slíkra búða gefur að líta nokkrar tegundir rakspírituss, þarna eru líka til sölu kardó og vaníljudropar, bæði í litlum hugglegum glösum og stórum lítérs bokkum; loks er þess að geta, að í sömu búðum standa frammi brúsar af handspritti, gríðarlega áfengu og fjörgandi, sem bókstaflega öskrar á viðskiptavinina að kaupa sig og drekka, eða öllu heldur þamba, því handspritt skal þamba.

En það þarf karakter til að brúka fyrrnefndar áfengistegundir til drukks. Eddi heitinn, kunningi minn, kallaði til dæmis PR rakspíritus ævinlega líkjör og smattaði á honum brosandi áður enn hann renndi þessum guðveigum niður með eldbakaðri nautalund af tvævetra uxa. Hann jat einnig þykkt krem sem hlaðið var alkóhóli og komst í myljandi stuð, þennan mjöð kallaði Eddi Baileys. Kardó og vaníljudropar hafa löngum gengt hlutverki virðulegra borðvína á Íslandi og ennfremur vinur í raun þegar þrengingar fráhvarfa og sjúkleika hafa verið yfirvofandi. En handsprittið er toppurinn í matvöruverslununni, gefur hraustlegt og gott útlit og kætir karlmannslund. 

Lyfja leiðréttir rangfærslu um verðhækkun