Mikið bros og bjartar kinnar - en suðrá Reykjanesi sorg og svartnætti

Það er ekki nema vona að frú Sigríður Björk brosi eins langt aftur til eyrna og munnvikin leyfa. Ja, þvílíkt bros, og það glampar á bústnar kinnarnar eins og á nýbónað gólf. Það er allt of skjaldan sem embættismenni leyfa sér aðra eins fantagleði framan í myndavélar. Síðar verður hún leyst út með tugamilljona starfslokasamningi að hætti Sjálfstæðisflokksins, sona rétt eins og síðasti ríxlögreglustjóri. Það var líka ófært að ráða próflausan mann í virðulegt embætti ríxlögreglustjóra eins og þennan Grímsa, sem auk prófleysis er grunaður um að kjósa ekki Sjálfstæðisflokkinn, það er að segja þá skjaldan sem hann mætir á kjörstað á réttum tíma.

En það sem vekur furðu í þessu sambandi og það svo um munar, er auðvitað að Stjörnusýslumaðurinn Stones var alveg sniðgenginn við þessa embættisveitingu, hann var ekki einusinni metin hæfur; með öðru orðum var því lætt inn hjá honum og okkur að hann væri beinlínis óhæfur. Annan eins ruddaskap hefir maður ekki séð lengi. Að ganga fram hjá margfrægum og heimsfrægum stjörnusýslumanni, sem ævinlega hefir látið báðar höndur standa fram úr ermum og ber einkennisbúing sinn svo vel að eftir hefir verið tekið og það jafnvel af útlendum stórmennum.

Þessi hörmulega veiting Sjálfstæðisflokksins þýðir það, að Stjörnusýslumaðurinn Stones má enn um sinn vafra um suðrá óbyggðum Reykjaness, sem einn hornbrotinn hrútur, í eltingaleik við smábófa á borð við snærisþjófa og þá sem gjöra sér að leik að vera ölvaðir á almannafæri. Þessi ósköp enda eflaust með því að stolt laga og réttar á Íslandi, Stjörnusýslumaðurinn Stones, dagar sem nátttröll uppi á Miðnesheiðinni og verður að hraungrýtisnibbu.

Sigríður Björk skipuð ríkislögreglustjóri