Meiri mannsbragur að afstöðu Sólveigar Önnu en giljagauranna sem hlupu fyrir borð

Það er meiri mannsbragur að afstöðu Solveigar Önnu til gildandi kjarasamninga á vinnumarkaði en þeirra er hlupu fyrir borð hjá ASÍ í gær. Þess utan eiga giljagaurarnir brotthlaupnu ekkert með að rýra gerða kjarasamninga einhliða; því er nefnilega þannig varið að það eru verkalýðsfélögin, það er að segja fólkið í félögunum, sem samþykkir gerða kjarasamninga og á þar með síðasta orðið, þrátt fyrir rembing og stórkallalæti einstakra formanna félagsmanna í aðdraganda samninga. Ef Skaga-Villi og Ragnar í VG vilja færa atvinnurekendum og auðvaldinu gjafir, þá skulu þeirra gefa af sínum persónulegu eigum en ekki láta sér detta í hug að gefa þeim af réttindum annars fólks að því forspurðu.

Það verður því að gefa gefa þeim sem stóðu í lappirnar í stjórn ASÍ heilmikið hrós fyrir að hafa ekki látið ótínda giljagaura á óljósri vegferð afvegaleiða sig með hótunum og hurðaskellum. Og auðvitað eiga giljagaurarnir ekki að láta við sitja að segja sig úr stjórn Alþýðusambandsins, heldur ættu þeir að hafa vit á að segja sig frá öllum trúnaðarstörfum innan verkalýðshreyfingarinnar, því svona fólk er ekki traustsins vert.

Það er ljóst að gaspurbylgjunni og tilrauninni með ,,nýju verkalýðsforustuna" er lokið. Þeir sem eftir sitja ættu af því tilefni að setjast niður litla stund og endurskoða stöðuna og eitt og annað í framgangsmáta forustunnar. Það er hægt að ná fram kjarabótum hjá verkalýðnum án þess að formennirnir séu með sífellt gaspur og ruglandi, sitjandi á herðum hins almenna verkamanns. Skaga-Villi og formenni Verslunarmannafélags Reykjavíkur hafa sett sjálf sig í sóttkví frá verkalýðshreyfingunni og vandséð að þau eigi þaðan afturkvæmt öðruvísi en segir í kvæðinu, sem sé ,,með klofinn hjálm og rifinn skjöld, brynju slitna, sundrað sverð og syndagjöld". 

Gefi ekki afslátt af kjörum félagsmanna