Laust fyrir hádegi í dag hurfu hjónin úr strangri einangrunarssóttkví og er þeirra nú leitað

Það var svo sem auðvitað að lýðurinn færi á stjá um leið og sást til sólar, sóttvarnarséffinn lofaði rénun á drepsóttinni og páskaskröllin guðsblessunarlega í nánd. Einnig smó Máría Borgargagn ásamt Indriða Handreði út um herbergisglugga á heimili frú Ingveldar og Kolbeins, þar sem þau voru í strangri einangrun og sóttkví, enda verri pestargemlingar en þau ekki fundnir nokkurs staðar á byggðu bóli hérlendis. Nú, þetta ólánsfólk stakk sem sé af úr einangrununni og hvarf á braut.

Svo sást til þeirra í áfengisútsölunni í Borgarnesi, nú laust eftir hádegi, og þaðan drógu þau, að sögn trúverðugra manna, heldur en ekki björg í bú. Þrjá kassa að Stalínískum volka settu þau í farangursrými bifreiðar sinnar, sem og ókjör af hvítvíni með humrinum, rauðvíni, púrtara og bjórglundri. Það er því auðsætt í hvaða standi þetta djöfuls pakk verður á krossfestingardag Frelsarans og upprisu hans á páskadagsmorgun. Nú leitar lögreglan þeirra hjóna, því þau hafa brotið sóttvarnarlög á óskammfeilin hátt og Hálfdán Varðstjóri bíður með óþreyju að fá þau í sínar höndur.

Á þessari stundu veit aunginn hvar Borgargagnið og Handreðurinn halda sig, en líklegt má telja að bækistöð þeirra sé ekki allfjarri áfengisútsölunni í Borgarnesi. En þar eð Handreðurinn hefir verið mjög sjúkur að kóvídi nítján undanfarna daga, leikur grunur á að Máría Borgargagn hafi blásið miklu magni amfetamíns upp í nasaborur Handreðsins, svo miklu að venjuleg stóðhross, tíu til tuttugu talsins, mundu öll hafa steindrepist á stundinni við að fá sama magn amfetamíns í nefið. Nú stendur frú Ingveldur með hlaðna haglabyssu yfir hinum þrjótunum á heimili hennar og varnar þeim að komast úr í athafnafrelsið. 

Umferð að aukast um Borgarnes