Bakað legköku fyrir ráðherrann, sem heimtað meira soleiðis bakkelsi

Já, þeir verða að herða sig í bakstrinum þarna hjá lögreglunni ef þeir ætla að knýja fram launahækkun til handa lögregluprjónum með því að bera kökur í ráðherra. Og ekki er sama hvur kakan er, sem ráðherrum eru færðar; einn ráðherrann, mesti gikkur og vandætin með afbrigðum, hefir komið á framfæri ósk til félags lögregluprjóna, að þeir færi sér eina legköku á viku uns samningar nást. Það verður eflaust fróðlegt að fylgjast með löggæslusveinunum við legkökubaksturinn. Það er nú svo.

Hinsvegar fer Hálfdán Varðstjóri með sín launamál sjálfur og semur beint við ráðherra. Um þá samninga er það að segja, að þeir ganga alltaf mjög fljótt fyrir sig, enda Hálfdán með hramminn reiddan yfir ráðherranum þar til ráherrann hefir skrifað undir. Fyrir nokkrum árum gerðust óbreyttir löggrýludátar svo hugrakkir að þeir settu inn í kröfugerð sína ákvæði um að Hálfdáni Varðstjóra væri vikið úr starfi um leið og samningar næðust. Þetta ákvæði strokaði formaður samninganefndar ráðherra út, orðalaust og með bros á vör og hefir þessi dólgslega krafa ekki verið endurvakin með þeim orðum að Hálfdán Varstjóri væri friðhelgur.

En það eru viss og ákveðin vandamál sem raungerast þegar legkökur eru bakaðar. Í raun og veru átti kökuklúbbur lögreglustjóra samtal við ráðuneytið um vandann og allt raungerðist á verta veg. Svo kom einn lögregluprjónninn, sem ættaður er úr sveit, með fáeinar sauðfjárlegkökur, sem hann, kona hans og önnur lögregluprjónafjölskylda þurrkað í bakaraofni þar til þær voru gegnumþurrar, en þá voru legkökurnar malaðar í duft og rjómaterta gjörð úr hráefninu og marsípan sett ofaná. Þessa köku jat dómsmálaráðherra, ekki viss um hvort það var núverandi eða einhver fyrrverandi ráðherra dómsmála, og síðan hefir eftirspurnin eftir legkökum vaxið í ráðuneytinu. 

„Þarf alltaf köku?“