Íslendingar geta ekki lengur trassað að taka til hjá sér

Mikill þó hörmungarsöfnuður er þessi ríkisstjórnarnefna Íslands. Það ætti ekki að vera hægt að bjóða siðuðu fólki upp á svona ófögnuð. Þetta ríkisstjórnarræxni er svo sem fullgott handa þeim ósiðuðu og gerspilltu, enda er þetta þeirra ríkisstjórn, skipuðu persónuleysum úr þeirra röðum. Til dæmis er það til marks um hverskonar dandalalýður hefir tekið stjórnarráðið í gíslingu, að þau hafa opnað ríkissjóð upp á gátt og boðið atvinnurekendaslektinu að fara sínum skítugu lúkum um péníngaseðlastæðurnar þar og hremma til sín það sem hver og einn getur borið út á sjálfum sér af bankaseðlum.

Í dag hélt ríkisstjórnarnefnan sýningu á sjálfri sér. Þetta átti að vera skrautsýning fyrir það stóð, sem gerir þessa bölvaða stjórnarboru út. Það markverðast, sem gerist á sýningunni, var hið frábæra sniðugheitaútspil forsætisráðherra, sem slettist mjög til í tilefni dagsins, þegar hún spurði humarbarbíið með hvítvínssullið hvar Björn Ingi væri. Hvað þessi fávísa kjánaspurning forsætisráðherra á að þýða veit aunginn, en einhver góðviljaður maður bar í bætifláka fyrir efrimillistéttarfémínístann í forsætisráðuneytinu, að hún viti nú hvað hún syngur hún Katrín, lengra var heldur ekki hægt að ganga rökstuðningi við hinn sérkennilega málflutning um Björn Inga.

Já, ríkisstjórnarnefnan, sem hann Stenngrímur stofnaði til, að undirlagi Swabbófjölskyldunnar og gömlu frú Ingadóttur, með Bjarnaben og Framsóknarmaddömunni og öðrum nýfrjálshyggjuskríl, líkist aungvu öðru fremur en gluggalausri sveitarbaðstofu, frá þar síðustu aldamótum, með hóstandi hreppsómaga í flatsæng á skítugu gólfi. Ég held, svei mér þá, að nú sé nóg komið og ekki verði lengur undan því komist fyrir Íslendinga að taka rækilega til í stjórnmálum landsins. Það verður að opna alla glugga og flæma þennan vonlausa og menningarsnauða nagdýra- og púkafans úr húsi og leiða í hans stað sannan byltingaranda til öndvegis. Núverandi stjórnmálaflokka verður að leggja niður, alla sem einn, og banna með lögum allar tilfæringar til að endurreisa þau skítabæli. Framsóknarmaddaman verður að sjálfsögðu dysjuð í sínum eigin fjóshaug en íhaldsfólin verði rekin á fjöll, þar sem þau geta hafst með með melrökkum og fjallagrösum. Eigendum hinna flokkanna verði síðan fengið hæli á viðeigandi stofnunum.

„Við munum fara hægt af stað“