Ekki fékk Jón stjúdent atvinnuleysisbætur, enda sókti hann ekki um soleiðis

Hvaða gjald er þetta ,,atvinnuleysistryggingagjald", sem talsmenn stjúdenta fullyrða að margir stjúdentar greiði af atvinnutekjum sínum? Er þetta sérstakt gjald, sem stjúdentum stendur til boða, en virðist samkvæmt talsmönnunum ekki veita nein réttindi til neins? Ef forsvarsmenn stjúdenta eiga við tryggingagjaldið, sem atvinnurekendur greiða sem hlutfall af launagreiðslum, þá má ljóst vera að stjúdentar borga ekki það gjald fyrir þá sem þeir hafa verið að vinna hjá. En vera má, að til sé ,,atvinnuleysistryggingagjald fyrir stjúdenta, en það vitum við ekkert um. Það eina sem við vitum er, að til að fá atvinuleysisbætur skal hinn atvinnulausi skila inn vottorði frá atvinnurekanda um að viðkomandi hafi verið í vinnu síðustu 12 mánuði, vinnuhlutfall og svo framvegis.

Svo sem frægt varð á sínum tíma fór Jón stjúdent á vetrarvertíð til sjós forðum daga, áður en hann hóf háskólanám. Hann fór sæmilega heilsuhraustur um borð í vertíðarbátinn í byrjun janúar, en fór frá borði í vertíðarlok andlegur og líkamlegur krypplingur. Þegar Jón auminginn var að skjögra upp bryggjuna með sjópokann sinn og búið að þrífa lestina og stíuborðin, kom skipstjóri hans aðvífandi og sparkaði firnafast í rassgatið á Jóni í kveðjuskyni, svo hann skutlaðist eina tvær eða þrjár bíllengdir upp eftir bryggjunni. Um haustið hóf Jón stjúdent nám í guðfræðideild Háskóla Íslands, án þess þó að hafa verið á atvinnuleysisbótum um sumarið. Á tilsettum tíma tók Jón embættispróf og lét vígja sig til ofurlítils prestakalls úti á landi.

Þó svo sóknarbörnin væru ekki ýkjamörg, þá kom þeim fljótt saman um, að ekki væri allt eins og það ætti að vera í höfðinu á nýja prestinum, sem bysskubbinn hafði verið svo vinsamlegur að senda þeim. Þegar séra Jón stjúdent sté í stólinn þá hóf hann undantekningalaust að tala um að lífið væri eins og löng sjóferð í öskubyl og ofviðri í ógnarlegu særóti. Aldrei minntist séra Jón á Frelsarann í ræðum sínum, ekki heldur Guð, en þeim mun oftar nefndi hann skipstjóra nokkurn, sem allt útlit var fyrir að væri sálarlaus óvinur mannkynsins, fantur og kvalasjúkur andskoti, sendur af Djöflinum sjálfum í Helvíti, til að sýna heimskum mönnum, þar á meðal stjúdentum, að lífið er aunginn fjandans dans á rósum. Inn á milli smeygði þessi vorkunarverði klerkur og stjúdent sögum af ástum, slagsmálum og víni í lífi hins vonda skipstjóra og virtist í þeim efnum af nógu að taka. Prestskap Jóns stúdents lauk með því að farið var með hann á vitfirringahælið eftir að hafa afplánað í fangelsi.

Meðfylgjandi mynd er af séra Jóni stjúdenti, tekin sama dag og hann var sviptur kjóli og kalli, þá var hann aðeins fertugur að aldri.

Vilja „sama öryggisnet fyrir allt vinnandi fólk“