Forfeður þeirra hvítu og abelsínugulu í USA

Það var aldrei, að Kínamaðurinn tók í rassgatið á hvítu og abelsínugulu ódámunum í Bandaríkjunum. Þeir hvítu og abelsínugulu eru auðvitað undirmálskvikindi þrátt fyrir að ráða yfir péníngunum og bönkunum og yfirleitt öllu þar vestra. Þessi óþjóðalýður, samsafn reifara og stórglæpamanna, ruddist til Amríku ekki fyrir svo mjög löngu, og hóf þegar í stað drepa þá er fyrir voru, Indjánana, og reka þá sem þeir nenntu ekki að kála upp á fjöll eða eitthvert annað út í buskann, svo þeir væru ekki þvælast fyrir hvítum frelsisfrömuðunum frá Evrópu.

Samhliða brottrekstri Indjána fóru þeir hvítu miklar sjóferðir til Afríku til að veiða blámenn til að hafa fyrir þræla. Þegar til Amríku var komið drógu þeir blámennina upp lestum skipanna, hlekkjaða og í búrum eins og þeir væru óargadýr. Svo voru Afríkumennirnir látnir þræla og þræla þar til þeir voru orðnir ónýtir, en þá var þeim fleygt og nýir blámenn sóktir til Afríku. Þetta eru nú helstu afrek hinna frelsisunnandi og péníngageðsjúku hvítu yfirburðamanna í henni Amríku, sem í eina tíð hétu Vesturfarar.

Í Evrópu var almennt talin mikil landhreinsun af Vesturförunum, því meðal þeirra voru morðingja, ræningja, glæpahundar og pérvertar, auk hreppsómagar, horfallin börn og krankar konur. Afkomendur þessa félega lýðs gerðust að eigin frumkvæði foringjar kapítalismans, ójafnaðarins, og þeirra guð er Mammón og þeir dýrka péníngagéðsjúkdóminn eins og ástsjúkir fresskettir breima læður. Auðvitað líta sona stórmenni niður á fólk sem er af ættum þræla, sem þeir fengur áður og fyrr að kúga og pína í ró og næði. Stundum tóku hinir aðalbornu stórhöfðingjar af stétt evrópskra vesturfar sig til að gerðu blámannastúlkunum börn, sem auðvitað var útskúfað jafnóðum og þau fæddust. Svo sigar sá abelsínuguli í Hvíta húsinu og hans sálufélagar lögreglu og her á fátæka afkomendur fólks, sem flutt var nauðugt frá Afríku til Amríku. Ja, þvílíkir djöfuls aumingjar og ómenni. 

„Krónískur sjúkdómur“ í bandarísku samfélagi