Andstyggileg og furðuleg myrkraverk norðanlands

Það er alltaf sama bölvuð óáranin á öllu þarna fyrir norðan. Það fer að verða áleitin spurning hvort þessi landsfjórðungur fái staðist öllu lengur og muni leggjast á hliðina og og fjara út ú haust. Það er ljóst að Norðlendingar eru sérfræðingar og íslandsmethafar í frömdum glæpum pr. mann og er nú svo komið, að nær annar hvor maður norðanlands situr í fangelsi fyrir andstyggileg og furðulega myrkraverk. Og merkur sálrannsakandi að sunnan, afar skyggn og vel gefinn, lýsti því yfir um daginn, að enginn vafi léki lengur á því, að bústaður Fjandans, sjálfs Erki-Djöfulsins, er fyrir norðan land.

Um þá er brutust inn á Blönduósi er fátt annað vitað en að þeir kómu austan úr Eyjafirði, frægir að gripdeildum og ójöfnuði. Enda hefir komið til tals, að Norðurlandið verði girt af við fyrstu hentugleika og aungvum Norðanmanni hleypt suður fyrir heiðar; það er til mikils að vinna, að framgangsmáti og sérkennilegt siðferðislíf Norðlendinga nái aldrei að grafa um sig á Suðurlandi.

Fyrir nokkrum árum fóru frú Ingveldur og Kolbeinn, ásamt Máríu Borgargagni, Indriða Handreði, Brynjari Vondulykt og Óla Apaketti, í helgarferð norður í land. Þau voru öll mjög tekin og aum er þau komu til baka og hrósuðu happi að hafa komist lifandi til baka. Til að mynda lenti Kolbeinn Kolbeinsson í þremur öfuguggum, sem króuðu hann af að húsabaki og frömdu þar á honum svívirðingu, sem þeim sjálfum virðist í blóð borið. Þær frú Ingveldur og Borgargagnið gátu, með fordæmalausu snarræði, bjargað sér undan margra tuga lögreglusveit. Þær höfðu þó ekki annað til sakar unnið en að lokka tvenn hjón til býsna siðlausra athafna. Fyrir þetta saklausa athæfi var trylltum og froðufellandi norðlenskum þorpurum í lögreglubúningum sigað á þær eins og blóðgrimmum hundum.  

Brotist inn á þremur stöðum