Stefnir í grimmileg handalögmál óðra efrimillistéttarfémínísta

Ætíð skemmti ég mér undurvel í hvurt skipti sem ég sé eða heyri efrimillistéttarfémínísk fyrirmyndarkvendi rjúka saman eins blóðþyrsta hænsnfugla. Nú hefir eitt af þessum frábæru rifrildum skotist upp á stjörnuhyminn fína fólksins í borgarstjórn Reykjavíkur, en þar hafa frú Hildur Björnsdóttir og Þórdís Lóa veist hvor að annarri með fáheyrðum munnsöfnuði. Nú er komið að öðrum þætti samskipta þerra, sem sé handalögmálunum og þá verður mikið um dýrðir í borgarstjórn.

Djöfull verður gaman að sjá þær rífa blessaða kjólana utan af hvurri annarri með bölvi og svívirðilegum aðdróttunum. Þegar þar er komið, er vissulega nokkur hætta á því, að slagurinn fari eins og rjúpnaslagurinn í Arnarfirði og önnur fraukan liggi eftir í öðrum heimi, eða svo. Ég heyrði eitt sinn sögu að tveimur efrimillistéttarfémínístum sem slógust svo ofboðslega, að þegar upp var staðið, og þær báðar dauðar, vóru þær búnar að kroppa augun úr hvurri annarri og rífa út úr munnvikum hvurrar annarrar, allt aftur að eyrum, en raunverulegt banamein þeirra var samt óseðjandi íllskufrekja.

En ef vér leiðum hugann aftur að áflogum þeirra Hildar og Þórdísar Lóu, þá veltur allt á því að Hildur falli ekki endilöng eins og fúaspýta á gólfið og Þórdís Lóa kæmi á hana ofan og sprengdi hana á fautalegan máta. Nú er sannast sagna, að Hildur, auminginn sá arni, er Íhalds, en Þórdís Lóa Viðreisnarpírat; báðar til samans eru þær vandræðagellur og sprellikérlíngar. Þetta á eftir að verða mjög áhugavert allt saman og skemmtilegt, eftir hörmungar kóvíðtímabilsins alræmda, sem gengið hefir svo nærri andlegri velferð og heilsu gjörvallrar efrimillistéttarinnar og yfirstéttarinnar. En meðan téðar stéttir eru óvígfærar tala endemin í sosialistaflokki Gunnars Smára bara um forsetakosningarnar í Bandaríkjunum, - géðslegir sosialistar það!  

Furðar sig á orðum Þórdísar Lóu