Hann veit ekki hvar Vatnsmýrin er

Alveg væri þetta gott og blessað ef Dagur, sem sagður er borgarstjóri, vissi hvar Vatnsmýrin er. En það veit hann ekki, larfurinn sá arna. Þar með væri hann vís með setja listaháskólann og listiðnaðarnemana niður austur í Mýrdal og afsaka sig með því að hann hafi bara vitað að listiskolinn ætti að fara í mýri eitthvað. Þó vita allir sem er, að sona listaspírunámskeiðaskoli væri best geymdur á bólakafi ofan í fúamýri. 

Og hvað gerir fólk í listaháskóla? Það er nú það. Þangað flykkjast einkennileg ungmenni, algerlega laus við snilligáfu, sem er forsenda þess að vera listamaður, og eyða tímanum í að ráfa eins og draugar um ganga ,,háskólans" í listum. Allt er þetta til einskis og aunginn listamaður útskrifast úr listaháskólanum aðeins lítilsigldar prófgráðufígúrur í fötum af ömmu sinni.

Í gamla daga voru þó listmenn sem vóru listamenn þó listaháskólinn væri aunginn. Þá gengu um garða Kjarval, Scheving, Ásmundur, Einar og Blöndal og sköpuðu ódauðlega myndlist. Á orðsviðinu voru það Laxness, Þórbergur, Einarben, Steinn og Jóhannes úr Kötlum; en Ísólfsson, Sveinbjörnsson, Jón Leifs, Eggert Stefánsson og Garðar Hólm frömdu tómlist til jafns við Bach og Bitovín. Í dag fæðist aunginn á Íslandi með snilligáfu til annars en að arðræna náungann og svíkja undan skatti og skipta um kennitölur. Við þessháttar þjóðfélagsástand er listaháskóli hrein firra og eins og fyrr segir best geymdur á hvolfi ofan í mýrarfeni, eða ofan í fjóshaugi austur í Mýrdal, sama hvort heldur er. 

 

Vatnsmýrin ákjósanlegasta staðsetningin