Í því þorpi ríður ófögnuðurinn húsum og gengur ljósum logum

Alltaf eru þeir að í Kópavogi. Það er meiri andskotans ófögnuðurinn sem ríður þar húsum og gengur ljósum logum eins og draugamor í því þorpi. Ekki geta þessir fjandar þar farið í sundlaug öðruvísi en að hafa myndavél með í för ef svo vildi til að aðstæður sköpuðust fyrir sæmilegt blygðunarsemishryðjuverk. Að taka myndir af berrössuðum kérlíngum í búningsklefa sundlaugar er svo undurklént, að hvur sá er uppvís verður að þessháttar myndatöku á ekkert annað skilið en fá að dúsa í fángélsi til eilífðarnóns. Það á að hafa svarthol til að geyma þessa fémínísku kalla í.

Nú, umrædd myndataka hefði varla verið í frásögur færandi ef fórnarlömbin hefðu ekki verið heiðurskonurnar frú Ingveldur og Máría Borgargagn, en þær fóru í laugina þennan dag til að skrapa og lauga af sér saurinn og sóðasletturnar eftir síðasta helgarsamkvæmi að frú Ingveldar og Kolbeins. Þegar ljósmyndarann bar að garði búningsklefans vóru þær stöllur rétt búnar að afklæðast og voru því fram úr hófi óhreinlegar á myndunum, en við það gátu þær ekki unað, sem skiljanlegt er. Þriðja konan sem náðist á mynd var líka þekkt dáindiskona, örlítið ölvuð við þetta tækifæri og hafði verið rekin upp úr af því hún hafði farið á nærbuxunum í heitapottinn og það hafði gosið upp vond lykt sem aðrir sundlaugargestir kunnu ekki við. 

Af myndasmiðnum er það að segja, að þetta er sjálfsprottinn listamaður, forframaður í Heimdalli, SÚS og Frjálshyggjufélaginu. Hann er sagður ættingi Indriða Handreðs og frændi Brynjars Vondulyktar og hafði fengið njósn af ferð þeirra frú Ingveldar og Borgargagnsins í Sundlaug Kópavogs. Þykir þetta mál allt hið herfilegasta og ku frú Ingveldur vera óð af bræði út í þennan ljósmyndara og sögð hafa í heitingum að hafa upp á pilti og handfjatla hann á þá leið að honum fljúgi aldrei aftur til hugar að bera á sér ljósmyndavél, ekki sinusinni í listrænum tilgangi.

Reyndi að taka nektarmyndir í búningsklefa kvenna