Skógarþrastaplágan er vond, - hún er verri en kóvíð nítjándi, krabbamein og fransós

Því miður eru skógarþrestir hin verstu illfygli, slóttugir og morðóðir. Af þeim sökum ættu allir að hafa varann á sér þegar skógarþröstur er í nánd. Víst hafa þessir fuglar mörg líf á samviskunni; menn, hundar, kettir og aðrir foglar hafa matt lúta í gras fyrir þessum skaðræðisskepnum, meira að segja þriggja vetra hrútur lá dauður norður í Húnavatnssýslu eftir hamslausa árás skógarþrasta. Morðið á hinum síðast nefnda varð til þess að Ólafur bóndi sókti haglabyssuna sína og fór í stríð við þrestina og hafði frækinn sigur; hann skaut sem sé alla skógarþrestina í sinni landareign til bana, verkaði þá og sauð úr þeim ketsúpu fyrir fjárhundinn Snata.

Enn er mörgum minnisstætt þegar þrastardjöfull kom sem elding að hymmnum ofan og og flaug beint, með gogginn á undan sér, í hvirfilinn á Þóru húsfreyju á Fagrabala þar sem hún var við að hengja fataplögg á snúru og deyddi hana samstundis. Þegar Þóra var fallinn hoppaði vængjakvikindið nokkur hopp á henni dauðri og hóf sig svo til flugs með kuldalegu urri. En er að var gáð varð gat eftir þrastargogginn á höfði Þóru sem náði alla leið inn í heila. Þetta þókti óhugnanlegt áheyrnar og lagðist búskapur af að Fagrabala um haustið.

Það má þykja heldur bíræfið uppátæki hjá Gabrél inum unga að laða að sér óféti af þrastarkyni og er víst að drengurinn á eftir að bíta úr nálinni fyrir það verk. Það verður að gera ráð fyrir að þetta fari eins og hjá manni nokkrum í Prag sem aumkaði sig yfir blautt og soltið hundkvikindi, fór með hann heim til sín, gaf honum að éta og stakk honum síðan undir sængina hjá konu sinni. Daginn eftir var hundurinn orðinn hress og reif alla fjölskylduna á hol og brjóstmylkinginn sá lá í vöggu sinni át hann upp til agna. Ef hundar geta gert alvarlegan aðsúg að fólki þá eru djöfuls skógarþrestirnir þeim mörgum sinnu verri í grimmd og harðýðgi. Í sumar hefir kötturinn minn, Guðni Th. Jóhannesson, unnið þjóðþrifaverk í baráttunni gegn þrastaplágunni og hefi ég af því tilefni skrifað Orðunefnd erindi með uppástungu um að kötturinn minn, Guðni Th. Jóhannesson, verði um næstkomandi áramót sæmdur stórriddarakross hinnar íslensku fálkaorðu fyrir vel unnin útrýmingarstörf í þágu hinnar íslensku þjóðar.

Lætur ekki bjóða sér hvað sem er

Athugasemdir

[Borgþór Jónsson, 5.8.2020 kl. 22:59]

Loksins tæpirðu á máli sem snertir mig persónulega og hefur hvílt á mér svo árum skiftir.
Ég get tekið undir hvert orð sem þú segir um skógarþresti og þykir mér þú þó fjalla um efnið af full mikilli hógværð og sleppa að nefna hroðalegustu dæmin um misferli skógarþrasta.
Líklegasta skýringin á þessu er væntanlega að þú ert að reyna að forðast ofsafengin viðbrögð samborgaranna.

Þetta efni hefur verið mér huigleikið lengi og stundum hef ég reynt að vekja athygli á þessu en orðið fyrir heiftrarlegu persónuárásum í framhaldi af því og hef tekið þann kost að byrgja þetta inni,
Það er því mikilvægt fyrir mig að finna að ég er ekki einn.

Hitt er svo annað mál að ég hef veitt því athygli að vandamálið  er alls ekki bundið  við skógarþresti þó þeir séu vissulega með verstu fuglum í þessu sambandi.

Á hverju vori hópast hingað fuglar af ýmsu tagi og þar sem ég bý í sveit er oft fjöldi þeirra fyrir utan gluggann hjá mér.
Á þessum tíma árs reyni ég að forðast alla útivist en fylgist í örvæntingu með hamslausri hegðun þessara vorboða. 
Mér hefur virst að lóur og spóar séu jafnvel ofbeldisfyllstu tegundirnar,svo illskeyttar að þeir hika ekki að leggja til atlögu við eigin tegund.
Á hverju vori horfi ég á borgarastríð út um eldhúsgluggann þar sem lóur gera allt til að hlunnfara eigin félaga þegar kemur að öflun matvæla.
Hegðun af þessu tagi væri aldrei liðin meðal mannkynsins.
Þetta er svolítið í ætt við það þegar Trump er að kaupa upp öll lyf til lækningar á kóvid veirum.

Það eina sem ég get fundið að skrifum þínum er að þú vilt að kötturinn þinn sé sæmdur svonefndri Fálkaorðu.
Mér finnst alls ekki við hæfi að þessi verndari þinn sé sæmdur orðu sem kennd er við ránfugl,ránfugl sem án vafa hefur orðið mörgum köttum að bana.