Það var kátt hérna um laugardagskveldið í Bánkastrætinu ...

SH Lúnd er mikil hetja, svo sem hún á annars kyn til, því fyrir það fyrsta er hún náfrænka frú Ingveldar og í öðru lagi langsystir Elsu Lúnd, sem var eitt sinn var sjónvarpsstjarna. Nú slagsmálahundarnir í Bánkastræti vóru að sjálfsögðu Sjálfstæðismenn á besta aldri, nýbúnir að kasta af sér vatni utan í veggi Stjórnarráðshússins. Það var vel til fundið hjá þeim að gjöra Bákastrætið að orrustuvelli sínum, því þeir eru vel tengdir bánkaráðsmönnum og bánkastjórum, einnig bánkaræningjum og bánkafíflum. Það er nú svo.

Það var og sjón að sjá þar á strætinu á laugardagskveldið þegar SH Lúnd varpaði sér í miðja þvöguna og fór að slást eins og hundur, glefsaði, beit og klóraði. En mest varð þó um dýrðir þegar hún reif fyrir misgrip niðrum einn bánkapúnginn og niðurlægði hann fyrir lífstíð. Sá blessaði dregur var fluttur afsíðis til að þiggja áfallahjálp, en það stoðaði nú lítið því endemið hljóp beint að næsta tré og reyndi að hengja sig; þegar þetta gerðist hafði náunginn ekki sinusinni haft fyrir því að hífa uppum sig og gyrða sig sómasamlega. Því miður fór hengingin út um þúfur þar er greinin sem kauði batt spottann við brotnaði. Nú hvílir þessi mannaumingi niðurnjörvaður í rúmi á líknardeildinni og það er hafður heftiplástur fyrir trantinum á honum svo öskrin og bölvið í honum fari ekki alveg með hina sjúklingana.

En svo við höldum áfram með áflogalætin í SH Lúnd, þá gerði hún það ekki endasleppt þarna í Bánkastrætinu á laugardagskveldið því hún klykkti út með sparka í gangbrautarkant og nú er býfan á henni margföld að umfangi, kvalirnar óskaplegar og ómögulegt að lina þær. Við vitum um eina konu aðra sem hefir lent í sona slysi, sú er náfrænka þeirra frú Ingveldar og SH Lúnd, hún sparn líka í gangstéttar kant og var ekki mönnum sinnandi á eftir fyrr en þeim hugkvæmdist að saga af henni fótinn um miðjan kálfa. Síðan hefir hún ekki fundið til í meiddinu, eins og börnin segja, en upp úr þessu hefir borið mikið á fólsku í fari hennar, sannkallaðri mannvonsku, sem er í senn óútreiknanleg og ljót.    

„Ég stökk bara af stað“