Það finnst annað hæli fyrir klaustrungana

Vissulega er lokun fangélsisrottuholunnar á Akureyri þegar haft er í huga að þar stóð til að vista klausturfólkið í Miðflokknum fyrir sinn svínslega talsmáta um vini sína og kunningja. Það hefir lengi staðið til að refsa munkunum og nunnunni að Klaustri, en sakir ýmislegra anna hefir því ekki verið komið í verk. Á meðan Sigmundur ábóti og þau hin ganga laus syngja tíðir í Klaustrinu liggja fórnarlömb þeirra sí-grátandi og hafa ekki getað á heilum sér tekið síðan upptaka Báru af klausturlátunum birtist almenningi.

Og það er ekkert undarlegt við að þau gráti; fólk fór að fá undarlegar hugmyndir um fórnarlömbin eftir uppljóstranirnar. Hvað heldur almenningur til dæmis um hana Ingu Sæland eftir orðaleppana og einkunnirnar sem hún fékk í Klaustrinu? Og hvurnig breyttust hugmyndir kjaftakerlinga og illgjarnra um Lilju Alfredós í kjölfar sálmasöngsins um hana? Og hvað ætli ókunnugt fólk haldi um hana Albertínu eftir yfirhalninguna sem hún fékk hjá guðsmönnum Sigmundar Davíðs? Það hefir eitt og annað verið skrafað um þetta fólk, veslings fórnarlömbin, og ekki allt sem fallegast.

En fyrst rottuholan, sem þeir kalla fangélsið Akureyri, hefir verið aflögð þá verður að leita annars staðar að framtíðarúrræði fyrir klaustrungana í Miðflokknum. Gripahús til sveita standa víða ónotuð, sem og fiskihús sem samherjarnir og bankarnir hafa slegið af. Það þarf ekki að örvænta fyrir hönd klausturkarlanna og klausturkerlingarinnar, þau fá sitt hæli á viðeigandi stað um það bil er lýkur.  

Lokun fangelsisins „ólíðandi“