Svo var sett upp minkafella í Ráðhúsi Reykjavíkur

Það er ekkert nýtt að nagdýr og önnur illyrmi séu á ferli í þessu sokallaða ,,Ráðhúsi Reykjavíkur" og vinni spjöll sem slíkra kvikinda er siður. Þessi nagdýraplága er því hvimleiðari sem það eru Reykvíkingar í sameiningu sem greiða fyrir tjón af völdum rottugangs í því húsi. Og við og við verða hastarleg uppþot í Ráðhúsinu þegar minkur stökkur fyrirvaralaust inn í hænsnastíuna og reynir að bíta höfuðin af pútunum.

Svo gerðis það eitt haustið í Ráðhúsi Reykjavíkur, að karlkyns borgarfulltrúi, eða hvað maður á að kalla þetta, gjörði ferð sína á náðhúsið. Egir að hafa læst að sér leysti hann brækur sínar, settist á salernisskálina og fór að rembast. Allt í einu fann hann eitthvað strjúkast eldsnöggt við klofið á sér og leit samstundis niður og undir sig. Sér hann þá sér til undrunar og nokkurrar skelfingar, að undan er farinn pungurinn, en neðar í skálinni sá hann framan í mink, mjög ósvífinn til augnanna, sem var að kjamsa á því er hann hafði klippt undan borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins. Þarf ekki að orðlengja, að síðan hefir borgafulltrúi þessi verið steingeldur og rödd hans varð geldingsleg. Einnig varð hann svo viðkvæmur í lund, að hann fór að pissa í buxurnar á borgarstjórnarfundum þegar eitthvað spennandi fór að gerast, rifrildi eða landráðabrigsl millum borgarfulltrúa. Svo var hann færður í pampers því aðrir í borgarstjórn vóru farnir að kvarta hástöfum undan hlandlykt af mannaumingjanum.

Upp á síðkastið hefir svo ástandið versnað til muna í Ráðhúsinu. Munar þar mestu um djöfulgang Vígdísar Hauksdóttur, sem ítrekað hefir vaðið sem minkur inn í hænsnastíurnar og bitið púddulingana í rassinn og reytt af þeim flugfjaðrirnar. Það er víst tómt mál að tala um á þessu kjörtímabili að láta sverfa til stáls gegn minkum, rottum og músum, því ef það væri gert mundi ekki verða fundarfært lengur í Ráðhúsinu. Starfsmenn borgarinnar voru látnir setja upp jargansmikla minkafellu með tenntum bogakjafti og bjuggust menn við að Vígdís mundi vaða af sínum alræmda flumbrugangi beint gildruna. Daginn eftir, þá að var gáð, sat Holu-Hjalli fastur í minkaboganum og hrein hátt af óhemjuskap og kvölum. Meindýraeyðirinn ætlaði auðvitað að embætta veiðina, en fyrir orð Dags ,,borgarstjóra" lét eyðinn sér nægja að klippa skottið af Holu-Hjalla og fékk greitt fyrir það í samræmi við grenjavinnslulög og reglugerðir þar að lútandi.  

Rottugangur í Ráðhúsinu