Sjá, eg boða yður kræsingar og ellin mun verða yður léttbær

Það er þungur kross fyrir Reykvíkinga að umbera Dag borgarstjóra, aumingja kallinn. Enn þyngra er samt fyrir aldraða íbúa Reykjavíkur að hafa þetta guðsvolaða fyrirbæri á bakinu, það kvað vera ígildi fimm járnkrossa í krossfestingarstærð per/gamlingja fyrir eldri borgara að dröslast með þennan eina borgarstjóra á herðum sér. En í dag jat Dagur Bibí Eggertsson matinn sem hinu gamla skari þókti óætur með öllu, það er að segja, að hann át myndina af blessuðum öldungamatnum í viðurvist Vígdísar Hauksdóttur, sem kúgaðist ákaflega á meðan.

Þetta athæfi Dags þykir framúrskarandi snöfurmannlegt og til fyrirmyndar í alla staði. Enda kvökuðu telpuhnáturnar, sem eru með honum í meirihluta, allt hvað af tók af ósvikinni aðdáun. Það er nú meiri kvenhyllin sem einn maður getur notið! Hinsvegar botnar Eyþór nokkur, borgarfulltrúi og fjármálamaður, ekkert í því sem er að gerast í kringum hann. Manngreyinu er vorkunn, hann er bara svona; og ekki er fallegt af föntum að spila með svo einfalda sál og hégómagjarna.

En nú er komið að Vígdísi að leika afrek Dags í að eta mynd af viðbjóðslegum matvælum og vinna sér inn aðdáun og lof múgsins, - má vera oflof. Það hefir komið fram áður, ef til vill marg komið fram, að ófögnuðurinn á myndinni er fullmeltur matur og afturskilaður, sem einhver þorpari með afbrigðilegt skopskyn hafði fyrir að troða ofan í dollu eða blómsturpott og festa á filmu. Allt þetta verður að rannsaka ofan í kjölinn, helst heildstætt og í raun og veru, og koma böndum á sökudólgana og festa þá upp á hlöðuvegg. 

Matarleifar en ekki máltíð