Þriðji og trúlega síðasti formaður VG brátt krýndur

Þetta verður þriflegur ,,fundur" með tilheyrandi fettum og brettum, handapati, aulabrosum og falsi. Katrín er alltaf tagltæk auðvaldinu að tala máli þeirra og gera það sem það segir henni að gera; þetta gerir kérlíngarskömmin með glotti á vör og frussar á eftir þegar hún heldur að aunginn sjái til hennar.

Hvað Katrín ætlar að blaðra við blaðamennina skiptir litlu eða aungvu máli, aðalatriðið er halda dulitla sýningu á sjálfri sér. En brátt kalla Stenngrimur Johoð, Álfheiður og Swabbófjölskyldan á eintal og segja henni nú sé komið að því að taka af henni formannsnafnbótina hjá VG og færa Swandeesý Sendiherrans hana, svo sem fyrir löngu var ákveðið. Þau Stenngrimur eru öll sammála um að svo sé farið að falla á gluggaskraut þeirra að ekki verði mikið legur við unað og því sé best að fara með það í kjallarann áður en næstu alþingiskosningar fara fram. Dagar fyrirsætustarfa með framkvæmdastjóra NATÓ eru liðnir. Þetta er sem sé ákveðið, staðreynd og þannig er þetta bara.

Þegar Stenngrimur Johoð hrökklaðist úr formannsstól VG stóð svo illa á að flokknefnan atarna var á góðri leið með að þurrkast út. Þá varð úr, að Álfheiður og Swabbófjölskyldnan setti dugnaðarforkinn mikla af vegna óvinsælda hans og gjörði varaformanninn, sem þá var fyrir tilviljun og í skrumsskyni Katrín nokkur Jakobsdóttir, að formanni; þetta þókti fyrirtakssnúningur, ágæt sjónhverfing, og fylgishrunið VG stöðvaðist um sinn því það var svo flott að gjöra sona stelpu að formanni, þrátt fyrir að hún hefði afskaplega lítið til brunns að bera í stjórnmálum. Nú er VG aftur komið á braut útþurrkunar, Katrín farin að láta heldur betur á sjá og kjósendur farnir að fá skömm á henni, svo ekki þarf að bíða ýkja lengi til viðbótar að krýna Swandeesý Sendiherrans þriðja og trúlega síðasta, formann VG

Katrín boðar til blaðamannafundar