Af vínhneigðum konum og afrekum þeirra

Já, er hún þá sona, blessuð gamla skrukkan? Þar í er líklegast fólgið hvers vegna hún er jafn ógn völt á fótunum og raun ber vitni. Hvað á gjöra við kérlíngar á tíræðisaldri, sem eru svaðblautar og delera stundum með afkáralegum munnsöfnuði og hranalegum illyrðum? Nei, það vitið þið auðvitað ekki. Einhvurjum kann að detta í hug að rétt væri að rassskella þær opinberlega, öðrum til viðvörunar. En það væri full-langt gengið.

Gamla geðstýfða Framsóknarmaddaman hefir svo lengi sem sem elstu framsóknarmenn muna haft ákavítisflösku innan seilingar, undir koddanum í bælinu sínu eða ofan í nærbuxunum til að halda því volgu. Stundum hefir kérlíng verið svo draugfull að allir húskarlarnir og griðkonurnar í Framsóknarfjósinu hafa orðið dauðhrædd, því gömlu Maddömunni er laus höndin og ofbeldissinnuð þegar hún er vel drukkin. Eitt sinn reif hún til ráðsmanns síns, þess er þá var, og lúskraði illa á honum; og þegar ráðsmaðurinn lá lémagna og nær meðvitundarlaus við fætur hennar heimtaði hún sveðju eða góð skæri til að geta klippt af helvítinu skottið.

Frú Ingveldur er líka liðtæk við flöskuna, aungvu síður en Framsóknarmaddaman og Englandsdrotning, en hún kann að fara vel með ölvunarástand sitt og dómgreind heldur hún óskertri þó fast sé drukkið, það þakkar hún kókinu, sem hún hefir ævinlega í handraðanum þegar hún drekkur. Að vísu hefir henni endrum og eins hlaupið kapp í kinn þegar hún hefðir orðið þess vís að Kolbeinn hennar Kolbeinsson, eiginmaður frú Ingveldar til áratuga, hafi verið að drýgja hór eða stunda ósæmilegan kynferðisósóma án hennar leyfis. Haft var eftir grandvörum sjúkraflutningamanni, sem fékk eitt sinn það verkefni að sækja Kolbein slasaðan eftir eiginkonu hans og frama með hann á sjúkrahús, að það hefði vissulega verið úr hófi sorglegt að koma að Kolbeini með brotinn leyndarlim eftir fantatök frú Ingveldar og Máríu Borgargagni og Indriða Handreði dauðrotuðum og berrössuðum fyrir ofan rúm. Í kjölfarið á þessu atviki lá Kolbein milli heims og helju á gjörgæsludeild í heilan mánuð og var lengi vel ekki hugað líf, því leyndarlimurinn hans var illa brotinn, tvíbrotinn að sögn, og svarblár að lit. 

Drottningin byrjar að drekka fyrir hádegi