Athyglisverðar sagnir af kóngahóri

Ekki get ég að því gert að hafa lúmskt gaman af sona kóngahóri eins og hjá gamla kónginum í Belgíu. Sögu hefi ég heyrt af einum vorum dásamlegasta konungi Danmerkur og Íslands, sem sannverðugir menn uppástanda að hafi andast á hóruhúsi í Þjóðverjalandi. Karlinn átta að hafa verið að dunda sig við að drýgja hór með voðalegri vændisdrós, en fengið ógurlegt reiðarslag meðan á athöfnin stóð, og dáið. Það er sagt að lögregluþjónarnir þýsku, margeiðsvarnir um þagmælsku, hafi verið hlægjandi allan tíman sem þeir bjuggu um kóng í mellubælinu og báru hann út.

Annar kóngur, af ætt norrænna manna, kom stöku sinnum, hér fyrr á árum, með kvennafans með sér til Íslands og óð sá söfnuður beit austur á Hérað, þar sem skvett var úr klaufunum allt hvað af tók. Þegar sögurnar bárust þarna austan af Héraði fékk fólk þá mynd af kóngi þessum að hann væri óseðjandi griðungur og með gufustróka fram úr nösunum af einskærum losta. En nú er þessi ágæti kóngur útkulnaður; hann er að vísu ekki látinn en útkulnaður samt og ekkert víagra er svo sterkt að það megni að hefja hið útkulnaða stolt kóngs, sem var honum til frægðarauka á árum áður, til nýs lífs.

Þá er ógetið kóngs eins, sem í aprílmánuði í rigningartíð fannst dáin úti á víðavangi með buxur sínar á hælunum. Þessi uppákoma þókti skammarleg fyrir konungsfjölskylduna því staðreyndin með staðsetningu buxnanna á kóngi gaf til kynna að hann hefði verið að aðhafast eitthvað frámunalega háðuglegt þá kallið kom. Áratugum síðar gaf sig fram ótúttleg kventuska með tvær ljótar vörtur á nefinu og gjörði kröfur, því gamli kóngurinn sem fannst dauður á víðavangi með allt niðrum sig hefði verið faðir sinn og hún hefði komið undir á víðavangi rétt áður en kóngurinn fauk af hjörunum. Þessi uppákoma var jafnvel enn hryllilegri fyrir konungsfjölskylduna en þegar gamli kóngurinn dó. Ekki bætti úr skák að að þessi nýtilkomna, óásjálega kvinna, gerði kröfu til sjálfrar krúnunnar, því nú væri svo komið að hún væri elst barna gamla kóngsins og réttkjörin til að sitja í konungssessi með kórónu á höfði. Það er víst ekki vert að rekja þessa sorgarsögu lengra, en það eimir enn af henni í konungssölum Evrópu. 

Belgíukonungur hitti hálfsystur í fyrsta sinn