Heimsfrægur klausturmunkur messaði yfir þingheimi og skreið síðan á brott

Það var þá naumast predikunin sem klausturmunkurinn, bróðir Bergþór, drafaði yfir saklausan þingheim í dag; við hefðum nú haldið, að þessum veslings krossbera væri nær að geyma sér allan þvætting inni í þingsal Alþingis, en hafa hann heldur yfir við tíðasöng á Klaustrinu. Og hvurnig bar svo ,,bróðir Beggó" sig að þegar hann yfirgaf ræðupúlt Alþings? Það var víst sérdeilis sjón að sjá, því blessaður drengurinn gekk ekki til sætis síns eins og aðrir menn, hann skreið. Stuttu síðar skreið hann sem ein heilsulaus hundtík inn á alþingisklósett og hefir vart sést eftir það.

Ekki var ,,bróðir Beggó" mikið að velta fyrir sér borgaralegum réttindum, mannréttindum og mannasiðum þegar hann, ásamt félögum sínum í klausturlifnaði og messuvíni, voru að baktala vinnufélaga sína á Alþingi með fáheyrðum munnsöfnuði og fábjánahætti. Að réttu lagi hefðu mannréttindi á Íslandi átt að vera með þeim hætti, þegar Bára tók upp messulæti Beggó og félaga í Klaustrinu, að þeim hefði tafarlaust verið vísað af þingi og gert að greiða, hvurjum um sig, sem svarar einu þingmannskaupi með öllum sporslum og fíniríi í ríkissjóð fyrir kjaftháttinn, klámið og sóðaskapinn.

Í þessum orðum töluðum skreið Beggó klausturmunkur út af salerninu með salernisrúllu dinglandi eins og hala á eftir sér. Svona til fara ætlar kauði að krjúpa með bræðrum sínum og þessari einu systur frammi fyrir guðum Miðjunga, þeim Mammóni, Bacchusi og frjósemisguðinu Frey, í leiftrandi tilbeiðslu og meira messuvíni. Já, þeir eru svo margir lokkarnir sem skrokkarnir, og gamla Framsóknarmaddaman gengin til náða.  

Segir ríkisstjórnina skýla sér bak við þríeykið